Que a rapidez como virtude, leva consigo un vicio que é a presa, sabémolo. Pero que a rapidez como virtude a considerar, para pór remedio ao futuro que se presume ven por derroteiros negativos, transfórmase en temeridade imperdoable se se ignora, tamén. Cando unha mente iluminada ignora, despreza e nega o que está ocorrendo, tira cara adiante insultado -¿recordan o de antipatriotas?-, de maneira que se o que poida aparecer ten barbas é san Antón e, senón, a Purísima Concepción, pense que se trata dunha manobra ao estilo do actual presidente Zapatero.
Pasamos, segundo presumía o tal presidente, da lexislatura do pleno emprego, economía da Champión League, regalar a todo quisque 400 euros ?do peto que vostedes contribuíron a encher-, universal reparto de cheques bebé, visitar cada final do verán Rodiezmo para cantar melloras das políticas sociais e do benestar, sempre subindo pensións en contías sen precedentes, a encallar da mesma maneira que un barco de luxo o fai de súpeto, a pesares de aparentar ir vento en popa e a toda vela, cando o que tiña era unha vía de auga da que se estivo renegando, baixo xustificación de que se trataba dunha piscina natural para os pasaxeiros.
Ata chegar ao encallamento, asumindo no traxecto aos españois no caos, fomos pasando pola etapa das recomendacións ?comer conexos, non deixar propinas por non saber interiorizalas-, a aparecer brotes verdes. Para o salvamento, Zapatero sacrifica a tripulación máis modesta, a que menos problemas lle pode causar. Estes sacrificados de sempre, que non teñen defensa posible diante do talante, escóllense entre traballadores e pensionistas. Se sospeita que, tras análise da situación do barco, o talante reafirmouse que estes colectivos non aportan valor engadido para o reflote.
España, disque pasou de ser potencial mundial que deixara atrás a Italia, Alemania, pisáballe os talóns a Francia, a ingresar do grupo dos pobres PIGS (Portugal, Irlanda, Grecia, España). E Zapatero xustifícase con que estamos inmersos nun contexto mundial de pobreza, cando os pobres de solemnidade está etiquetados nos PIGS. Iso si, cando estabamos no culmen da economía, era por méritos propios e non pola sinerxia positiva da economía mundial. O Estado Social e do Benestar, o mesmo que endexamais habería que tocar, agora foron tocados polo rexón da morte. A reforma laboral, da que se leva insinuando, cando non pedindo, que habería que afrontar pero mirouse para outra parte, chegoulle o momento de ter que facela por imposición allea, cando nos atopamos no peor momento económico para acometela: tarde, o que levará consigo que sairá mal. Non resulta entendible que carguen coa crise os máis débiles, cando non se escatiman vicepresidencias, ministerios e subvencións de nula eficiencia e produtividade, só para manterse no goberno cara a galería progre.
Nesta España zapateril, a do talante, primeiro alardeouse, despois negouse, máis tarde ocultouse e se insultou a quen discrepara, hai pouco enganou... e hoxe espreme con medidas que pagarán os máis débiles. ¿Quen da máis?
Vexan por onde con Zapatero a política converteuse na arte de mentir a propósito. O único que sinto... ¡e temo! é que é perigoso ter razón cando o Goberno sempre estivo equivocado, mentíndonos a sabendas. Temos un presidente en España que fixo continua e cronicamente uso daquelo de que ninguén ofrece tanto como o que sabe que non vai cumprir. É que non hai nada máis perigoso e peor que un malvado seguro de si mesmo. O capitán do barco tomou medidas, tras manterse tancredista, negando que navegaba por augas procelosas; e despois de encallar e embarrancar toma (llas fan tomar) as medidas, que pagarán os de sempre. ¡Porca política autoprogre!
