Suso Díaz: “Eu escribo do que sinto, do que vivín, a ferida da Serra do Quinxo é moi grande”

A aldea de Lantemil é o punto de partida do roteiro que esta mañá, ás 11,00 horas, guiará o poeta Suso Díaz polas partes descubertas de Buscalque e Reloeira no encoro de Lindoso, no marco da presentación de “Asulagadas”. Pola tarde, ás 20,00 horas, será a quenda da presentación oficial no Museo Pura Santos de Entrimo. Que tal a xira-presentación de “Asulagadas” pola comarca? A verdade é que moi ben. Empezamos en Muíños, no marco da “Festa do libro galego-portugués”, e o día 6 tivemos a cita de Aceredo, que foi unha xornada moi entrañable para min. É a aldea na que mais tempo pasei na infancia. Acompañounos Francisco Villalonga, un veciño do lugar, e fomos rememorando os lugares, lembrando xentes, anécdotas… Foi unha mañá fermosísima e, ao mesmo tempo, moi dolorosa. Lémbrase cando foi a primeira vez que voltou a Aceredo? Si, no 2018. Sabiamos da baixada do encoro e viamos fotografías, pero non queriamos volver. Daquelas foi o noso fillo Pedro quen insistiu en ir a ver a aldea onde se criou a nai… Aquela tarde foi impactante. Estar por alí, andar por aquelas rúas... Naquel mesmo día naceu un dos poemas que despois incluín no libro “Pedro”. Pero foi tan brutal o impacto, tanto o desacougo que non puiden parar de escribir. Despois demorouse porque inicialmente o escribín no galego normativo e quixen achegalo máis ao galego que falamos na Limia Baixa. Como está a ser a acollida? Moi boa. A xente coméntame que é un libro triste, pero auténtico e que achega esa forza do que eu intentei evocar. Unha boa parte da miña infancia está recollida neses poemas: os meus avós, o cheiro do comercio do Bao… É moi duro. Cando o encoro está cheo, non tanto, pero agora dende a ventá da casa dos meus pais vexo a ferida na serra do Quinxo… Sen encoro, Aceredo ao mellor hoxe tamén era unha aldea minguada, ou non... Pero daquelas tiña moita vida: comercios, fábricas de madeira… E na Reloeira había tres barcas! Supoño que estas visitas darán para outro libro? Dende novembro xa escribín uns cantos poemas… Eu escribo do que sinto, do que vivín. E desde Mérida sento todo máis. Teño un traballo feito xa vencellado a nosa terra, a Santa Comba e San Torcuato. Un libro con cen poemas e ilustracións miñas, que é algo que nunca fixera, pero está sendo difícil publicalo.