Emilio Fonseca: "O lobo ensinoume a ver a paisaxe doutra maneira"

O guionista e director, Emilio Fonseca, destaca por facer producións que reflexionan, especialmente, sobre conflitos ecosociais. Despois de realizar investigación e obra gráfica en proxectos medioambientais e cooperación internacional, fai un traballo para a Televisión de Galicia, “Queimar o Monte” (2013), un documental sobre as causas dos incendios en Galicia. Mais tarde destacou por outras producións como “Verde Invisible” ou por ser o coautor do capítulo “Imágenes del Mundo Natural”. Na actualidade, a súa película-documental, “Salvaxe, Salvaxe”, foi premiada na 27ª edición do Festival de Málaga. Esta produción galega achégase ao lobo ibérico dende un cinema “inmersivo” onde o espectador pode “achegarse á natureza e aproximarse ao que viven os montes galegos”. Parabéns polo recoñecemento, como se sinte? Grazas, a verdade que é un verdadeiro honor este premio. Estamos moi agradecidos e ogallá que se presenten máis oportunidades como esta nun futuro próximo. Dende logo, despois de isto, o traballo ten unha atención e o equipo e eu estamos en estado de shock. Como xure a idea do proxecto audiovisual? Comeza todo a través dunha fascinación polo lobo. Quixemos achegarnos a el a través da investigación que fixeron os científicos e, ao final, acabamos facendo unha proposta diferente. Un novo discurso no que analizamos e comprendemos como funciona este animal e a súa relación coa natureza. Como nós podemos analizar, saber ou compartir deles e, por suposto, como nós tratamos o territorio. Isto é unha especie de retrato de todo iso. Que o diferencia dun documental tradicional? A forma de relatar os conflitos dos montes, as plantacións, os lumes e a fauna. Neste proxecto audiovisual amósase, dunha forma inmersiva, esa perspectiva natural e política. Como o Estado ten abandonado todo iso. Mostrar todos eses conflitos quere axudar a que a xente empatice coa natureza. Pódese dicir que quixo resaltar o papel dos nosos montes a través da visión do lobo? Sí. A través da experiencia inmersiva que supón observar ao lobo podemos ver esa relación co entorno natural dunha forma diferente e sacar múltiples ensinanzas. Unha mensaxe diferente e que ten unha traducción política sobre os conflitos que ten a natureza. Que lle aportou a nivel persoal esta produción? Aportoume un montón de experiencia neste tipo de proxectos e, sobre todo, a ver a paisaxe doutra maneira. Tamén, durante o traballo, atopamos unha cadela atropelada. Ela convértese noutra protagonista do filme e vemos como interpreta a paisaxe dunha forma semellante a como o facían os investigadores. A forma de rastrear, de atopar os camiños, de ver como se relaciona co medio, etc. Ademais, todo ese tempo de lecturas científicas sobre a natureza, tamén nos axudaron a abrir toda esta experiencia moito máis. O coñecemento científico ten algo moi positivo como é ver a natureza dende múltiples matices máis. Logo, a experiencia no campo ofrécenos a posibilidade de relacionarnos doutras formas cos nosos montes, a partir das sinais que nos dan. Aprender a ler estas mensaxes da natureza axuda a ver máis formas de damnificación do lugar. Iso é moi bonito. Que expectativas ten a partir de agora? Esperamos que o premio axude á mobilización da produción. Queremos ir a algún festival máis, xa que estes proxectos son un pouco diferentes e a súa exhibición é máis complicada. Cantos máis sitios e recoñecementos teñamos, máis visualizacións poderemos obter. Pensamos que sempre será máis fácil acceder a máis público, sobre todo na Galiza. Queremos entrar a moitos niveis: como asociacións ou espazos educativos, nun futuro. Pero polo momento, estamos máis centrados neste tipo de circuítos cinematográficos. Ogallá poidamos facer unha estrea a nivel internacional ou estatal. En definitiva, que a xente coñeza este relato que é moi positivo. Que lle diría ás persoas para que se animen a ver o seu proxecto? Eu lles lles recomendaría ver a nosa película-documental á xente que lles apeteza achegarse á natureza dunha forma nova e inmersiva e entender a nosa relación coa vida salvaxe dos montes galegos e portugueses.