Pedro Abelardo -famoso dialéctico da Idade Media- é máis coñecido polos seus apaixoados namoros con Eloisa que pola súa grande agudeza intelectual.
Eloisa quedou orfa aos 15 anos. Un tío seu, Fulberto, coengo e colega de Abelardo, fíxose cargo da súa educación.
Tendo en conta o grande prestixio de Abelardo coma profesor, o coengo non dubidou en solicitar os seus servizos educativos no ensino da rapaza.
Unha vez convertido en mestre de Eloisa, Abelardo confesa: Sobor dos libros abertos intercambiabamos máis verbas sobor do amor ca sobor do texto.
A paixón de Abelardo foi in crescendo e tivo coma consecuencia o nacemento dun neno e o casamento segredo dos namorados.
A vinga de Fulberto foi arrepiante: pagou a dous rufiáns, que caparon ao Abelardo. Deste xeito o bo de Abelardo quedou incapacitado para chegar á sacerdote.
Istas desventuras contaas na súa Historia calamitatum, Historia de mis desdichas.
Abelardo ingresou nun mosteiro, Eloisa meteuse monxa.
