López Vázquez: "A banda de Vilanova ten un nome e fai un cartel, son 160 anos de historia"

A Banda de Vilanova dos Infantes afronta unha nova etapa tras conmemorar o 160 aniversario no 2020 e asistir a uhna rexeneración nos seus integrantes e tamén na dirección musical. O lucense Xoán Carlos López volta a que foi a súa casa para liderar os pasos da agrupación. Como foi a acollida? A ver si non se cumpre iso de que segundas partes nunca foron boas. Estiven fai 11 anos como director, aínda que colaborando coa Banda de Vilanova levarei 20 anos, os directores que estaban daquelas eran amigos meus, tiñamos moita relación e cando a Banda necesitaba calquera cousa, aquí viña eu. O mundo das bandas funciona así, é indispensable unha colaboración mutua. Hoxe, xuntar nunha vila ou nun pobo como Vilanova, 30 persoas nunha agrupación como tiñan ata fai pouco, é case unha milagre. Porque son 30 persoas, 30 corazóns que latexan xuntos, que cumpren uns horarios e teñen unha disciplina de ensaio... e falamos de colectivos non profesionais. Que se atopou ao chegar? Foi gratísimo porque o presidente Julio Rodríguez, un home entregado en corpo e alma á banda, habíame comentado que tiñamos que empezar de cero. E, no primeiro ensaio, a miña sorpresa foi moi grata porque me encontrei xente que volveu a banda e, isto o digo cun pouco de arrogancia, tamén músicos que viñeron porque viña eu. E iso a min éncheme moitísimo, non hai cartos que o pague. Eu non podía dicirlle que non a Vilanova porque para min tanto na etapa de director como na de colaborador, foi un sitio onde me trataron do mellorciño, e sabendo que a banda estaba pasando un momento delicado, non tiven outra que colaborar con eles. Hai unha cousa curiosa, quen foi 28 anos director da banda Jesús Vázquez, foi o meu primeiro mestre de música. Esta foi a banda dos seus amores e estaba moi orgulloso que eu a dirixise… e agora repito. Como se presenta o verán? Xa chamaron a asociación para preguntar datas, pero con un pouco de incerteza polo covid. Non cabe dubida que a Banda de Vilanova ten un nome e fai un cartel, son 160 anos de traxectoria. Eu auguro que haxa algunhas actuacións. O día 24 de xullo tocaremos na celebración da Santa Ana e estamos barallando varias datas para a festa do 160 aniversario, de cara o final do verán. Cal é o segredo para acadar 160 anos de historia? Ten un mérito tremendo, porque estamos falando de que a Banda pasou a pandemia dos anos 20, a Guerra Civil e dificultades tanto o máis grandes das que estamos vivindo agora. Ten que haber ego para recuperarse deses golpes e recuperou de todo. Cando me prestei a vir para votarlles unha man díxenlles que polo económico non ían ter problemas, pero tamén amolaríame facer de mestre de cerimonias para clausurar 160 anos de historia da banda, sería una cousa que me doería moito. E non. A xente está respondendo e temos o entusiasmo de que vai continuar. Como está a rivalidade con Celanova? Onde vai… Xa non existen aquelas rivalidades de antano e a relación con eles e boa, o director Miguel Pérez é un chaval aberto, nos coñecemos dende fai anos… A verdade é que para un concello como Celanova ter dúas bandas como as que ten, é unha honra. Ourense foi berce das bandas de música. Nos anos 50 e 60 do século pasado, falar da banda de Alongos, da Lira, de Vilanova o Celanova na provincia de Pontevedra era o equivalente de falar hoxe da Panorama, París de Noia ou o Combo.