NÓS

La sonrisa “de todos Nós"

Entrevista a Noa Presas candidata congreso por Nós
14-12-15
photo_camera Noa Presas, en el barrio de A Ponte, en el que lleva viviendo toda la vida.

Hija y nieta de emigrantes que de momento consiguió "quedar aquí", la cabeza de lista de Nós-Candidatura Galega por Ourense fue activista de Nunca Máis, del movimiento feminista y desmiente el mito de que el nacionalismo no sabe reírse. 

En Nós somos xente seria", comenta Noa Presas ante la propuesta de alejar la entrevista del contexto electoral. Pero ella no para de reír. Y vuelve a hacerlo al comentárselo. "Os meus amigos que non están no Bloque métense comigo dicíndome que son a única que ri. Iso non é para nada certo. Claro que nós temos sentido do humor e sabemos rir cando hai que facelo, pero outra cuestión é cando nos estamos xogando cousas serias como conseguir traballo para que todo o mundo que queira poda quedar neste país. Milito políticamente para que iso sexa normalidade".

La cabeza de lista por Ourense de la coalición Nós-Candidatura Galega habla con conocimiento de asuntos serios. "Son filla e neta de emigrantes, pero de momento eu conseguín quedar aquí. Queren facernos crer que os que temos traballo, independentemente das condicións, somos uns privilexiados, pero négome a sentirme así". Licenciada en Filoloxía Galega por la USC, a sus 28 años subsiste trabajando de teleoperadora para Portugal en el polígono de San Cibrao. Las últimas oposiciones en su especialidad salieron a concurso en 2008. Para la candidatura que representa la prioridad es el trabajo. "Fátima Báñez prometeu 20.000 postos de traballo para Ourense, Feijóo ía acabar co desemprego en 45 días e aínda quero velo", insiste. Ella se considera una resistente que lucha por revertir la situación: "É prioritario manter a sanidade, a educación e os servizos públicos para aumentar o emprego en vez de usar os nosos cartos en pagar a débeda ou en rescatar autopistas".

Pertenece a una generación que despertó políticamente cuando estudiaba en el instituto Blanco Amor. El "no a la guerra de Iraq" y la contestación civil contra la gestión de la catástrofe petrolera que provocó el buque petrolero 'Prestige' hicieron de espoleta. Activista de Nunca Máis, una de sus mayores decepciones la sufrió cuando no le permitieron acudir a limpiar con los voluntarios la costa por no haber cumplido los 15 años: "Recordo iso con moita impotencia". De esa época también es el mejor regalo que ha recibido en su vida: "No instituto sorteaban as prazas de autobús para ir a cadea humana na Costa da Morte e un compañeiro cedeume o sitio porque a min non me tocara. Foi moi bonito".

Ya en la Universidad de Santiago, militó en el movimiento estudiantil y feminista. "Agora tocoume poñer a cara a min dun proxecto colectivo que pretende representar a toda esa xente". Se considera una "activista máis que traballa no nacionalismo", pero salió elegida como cabeza de lista en un proceso en el que participaron más de 4.000 personas. "Estamos nun momento no que as mulleres e a xente nova temos que protagonizar a acción política para representarnos a nós mesmos. Militante del BNG, aunque no de la UPG, Nós-Candidatura Galega no ha conseguido una lista unitaria que represente a todo el nacionalismo gallego en las elecciones del domingo. "É unha mágoa que non haxa unha candidatura nacionalista máis ampla para ser a voz e defender a Galiza como non poden facelo outras candidaturas que están mediatizadas por forzas estatais, aínda que cando esteamos en Madrid pódense dar pasos en conxunto en beneficio das maorías sociais con outras forzas, galegas ou non". También piensa que no será fácil converger en las próximas autonómicas con formaciones estatales que ahora se han enrolado en En Marea, pero no quiere jugar a pitonisa, como tampoco lo hace David Bruzos, candidato de esta coalición por Ourense. "Só se pon a ollada intentando dicir que estamos divididos", se queja Presas. Regidores de Compromiso por Galicia con peso como Xan Jardón o Rafa Cuiña han apoyado públicamente a Nós, "o que da cumprida conta da xenerosidade do proxecto baixo os mínimos da defensa de Galicia para ter grupo propio en Madrid por riba das diferenzas ideolóxicas".

Beiras se ha quedado en la otra orilla. La metáfora sienta como un traje a medida porque Noa se encuentra en A Ponte, su barrio, al otro lado del Miño. "Foi un referente aínda que non comparta a súa estratexia. Achegou moito ao nacionalismo pero non creo en mitos. Penso que os protagonismos teñen que ser colectivos e hai vida máis alá dunha persoa que respecto, lin e seguirei lendo".

Precisamente, el contado tiempo que le deja su militancia política lo dedica a leer y a los amigos. "Non cumpro o 100% da galeguidade de saber tocar algo nen bailar", bromea. "Son unha chica divertida e sonriente a pesar de ser do Bloque". Vuelve a reírse.

Te puede interesar