A Real Academia Galega (RAG) celebrou onte un plenario extraordinario na cidade de Santiago con motivo do Día das Letras Galegas para recoñecer o legado de 'pallaso incómodo' e de 'insobornable compromiso' ético coa lingua galega do dramaturgo Roberto Vidal Bolaño, segundo destacou Francisco Fernández Rei, un dos académicos que tomaron a palabra para analizar a súa obra literaria desde diferentes perspectivas.
Este acto celebrado no Teatro Principal de Santiago -tras poñerse unha placa na casa natal de Vidal Bolaño, en Vista Alegre- estivo marcado pola intervención final do presidente da RAG, Alonso Montero, quen no seu primeiro evento das Letras Galegas neste cargo, virouse cara ao presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijóo, para esixirlle que 'hai que apoiar a cultura, o teatro e, sobre todo, as voces críticas' de Galicia como a do homenaxeado.
Montero valorou o labor de dramaturgos como Vidal Bolaño para 'liberar' á cidadanía de 'a tiranía do mercado'. 'Porque tamén vostede e todos nós somos vítimas do mercado', advertiu o presidente da RAG a Feijóo na pechadura. Deste xeito, a mirada máis reivindicativa e crítica de Vidal Bolaño emerxe no recoñecemento das Letras Galegas de onte, á mesma hora na que miles de galegos manifestábanse en defensa do galego polas rúas de Compostela e o día despois de que as artes escénicas acudisen a manifestarse en defensa do seu traballo ante o acto oficial da Xunta que tivo lugar no Salón Teatro.
AS TARAS DA SOCIEDADE
Sobre esta cuestión, Montero subliñou que 'si hai na historia do teatro galego unha voz crítica, esa voz é a de Roberto Vidal Bolaño', e remarcou como o seu teatro serve para 'mirarse no espello' no que 'aparecen as taras da sociedade'. Do mesmo xeito que fixo, previamente, no acto do barrio de Vista Alegre, a cabeza visible da RAG referiuse a estas 'taras' da sociedade, para deixar claro que son 'inventadas polo mercado', o cal: 'causa os recortes e a política que non queremos de austeridade'.
Nesta liña de poñer luz na mirada máis comprometida de Vidal Bolaño, a catedrática Margarita Ledo defendeu que o autor de 'Doentes' 'traballou o teatro como proposta estética, suxeito político e estrato comunicacional no que elaborou o seu dereito á expresión'.
Sobre o autor que puxo en pé o Centro Dramático Galego para daquela ser vetado pola Consellería de Cultura, con Vázquez Portomeñe á fronte, Margarita Ledo puxo en valor 'o compromiso co teatro do cal, o 'esfarelamento' (desmantelamento) actual, é só o síntoma da dolencia profunda que esta perda xunto a outras perdas poderá significar'. Foi a intervención do filólogo Francisco Fernández Rei a que se referiu de forma directa ás vivencias persoais co autor de 'Saxo Tenor', de quen recordou que foi enterrado en Boisaca con 'o seu nariz vermello' de payaso e un exemplar de 'Rastros'.
Respecto diso, fixo fincapé en como deu voz que a personaxes, que non identificou con perdedores, senón 'resistentes', e 'soñadores' de 'unha Galiza liberada'. Tras isto fixo un provechoso análise da lingua literaria 'urbana culta' do homenajeado, que entremezcla o 'fala de taberneros' con cultismos'.
Montero valorou o labor de dramaturgos como Vidal Bolaño para 'liberar' á cidadanía de 'a tiranía do mercado'. 'Porque tamén vostede e todos nós somos vítimas do mercado', advertiu o presidente da RAG a Feijóo na pechadura. Deste xeito, a mirada máis reivindicativa e crítica de Vidal Bolaño emerxe no recoñecemento das Letras Galegas de onte, á mesma hora na que miles de galegos manifestábanse en defensa do galego polas rúas de Compostela e o día despois de que as artes escénicas acudisen a manifestarse en defensa do seu traballo ante o acto oficial da Xunta que tivo lugar no Salón Teatro.
AS TARAS DA SOCIEDADE
Sobre esta cuestión, Montero subliñou que 'si hai na historia do teatro galego unha voz crítica, esa voz é a de Roberto Vidal Bolaño', e remarcou como o seu teatro serve para 'mirarse no espello' no que 'aparecen as taras da sociedade'. Do mesmo xeito que fixo, previamente, no acto do barrio de Vista Alegre, a cabeza visible da RAG referiuse a estas 'taras' da sociedade, para deixar claro que son 'inventadas polo mercado', o cal: 'causa os recortes e a política que non queremos de austeridade'.
Nesta liña de poñer luz na mirada máis comprometida de Vidal Bolaño, a catedrática Margarita Ledo defendeu que o autor de 'Doentes' 'traballou o teatro como proposta estética, suxeito político e estrato comunicacional no que elaborou o seu dereito á expresión'.
Sobre o autor que puxo en pé o Centro Dramático Galego para daquela ser vetado pola Consellería de Cultura, con Vázquez Portomeñe á fronte, Margarita Ledo puxo en valor 'o compromiso co teatro do cal, o 'esfarelamento' (desmantelamento) actual, é só o síntoma da dolencia profunda que esta perda xunto a outras perdas poderá significar'. Foi a intervención do filólogo Francisco Fernández Rei a que se referiu de forma directa ás vivencias persoais co autor de 'Saxo Tenor', de quen recordou que foi enterrado en Boisaca con 'o seu nariz vermello' de payaso e un exemplar de 'Rastros'.
Respecto diso, fixo fincapé en como deu voz que a personaxes, que non identificou con perdedores, senón 'resistentes', e 'soñadores' de 'unha Galiza liberada'. Tras isto fixo un provechoso análise da lingua literaria 'urbana culta' do homenajeado, que entremezcla o 'fala de taberneros' con cultismos'.
