Lugar do canto. Xesús Rábade Paredes axuntou poemas escritos con trinta anos de diferenza, dende Xuntos cara ó mañán (1969) ata Poemas do aire (2007): un reto difícil pois son moitos anos para manter a unidade dun rexistro poético. Pero Rábade supera o reto. A súa voz mantén a fidelidade ás raíces e o seu libro de poemas resulta, ó cabo, un libro unitario. Un libro onde o amor ten presenza substancial, no apartado A cerva branca, con poemas tan fermosos como Ronsel quixera serche de esperanza ou Porque así te aprendín e así te quero. Versos de acenos elexíacos (De Tristia) e poderosas imaxes como esa nai horrorizada ante o fillo que xoga na escola ó ritmo dun desfile militar. Poesía que reflexiona sobre os silencios, o paraíso da infancia e as mudanzas do vivir. E sobre a forza da Palabra: De todo o que soñei xa case só me queda/ a íntima beleza dunhas cantas palabras.
