OCarrabouxo acaba de entrar na trintena. Foi no San Martiño de 1982 cando este personaxe, reflexo do humor galego, viu a luz en La Región, ó publicar o seu 'pai', Xosé Lois González, a primeira das máis de 10.800 viñetas que ten protagonizado xa. 'O personaxe naceu froito dun reto que se me ocorreu, que era ofrecer ó xornal unha colaboración diaria', lembra Xosé Lois, quen axiña se decatou de que a súa creación estaba a calar na sociedade ourensá.
'Fixera un chiste sobre a visita do Papa, que tiña o lema Totus Tuus, no que dúas velliñas ían cara Santiago e levaban nunha pancarta o lema mal escrito, totu tutu. Ós poucos días, estaba nunha discoteca e escoitei que dous rapaces cantaban o que eu escribira, así que enseguida souben que o personaxe estaba gustando', di Xosé Lois. A proba foi a continuidade no xornal: a viñeta nacera cun tempo de proba dun mes e está xa no seu trinta aniversario, sendo hoxe O Carrabouxo un personaxe emblemático da provincia, como reflicte tamén a súa estatua no Parque de San Lázaro e os recoñecementos que ten recibido o seu autor. Por iso, colectivos como a agrupación cultural Auriense súmanse ó aniversario organizando diversos actos que se sucerán ata o 14 de decembro e que inclúen un magosto, unha exposición e un pasarrúas.
Con todo, manter diariamente un personaxe de éxito ten tamén as súas esixencias. 'Son meticuloso no proceso (de crear cada viñeta), tento reproducir unhas condicións de traballo porque ó ser un personaxe concreto é unha limitación moi grande. Require disciplina, xa que en 30 anos tiven que facer chistes os días que morreron a miña nai e o meu pai, por poñer un exemplo de circunstancias persoais complicadas, e tes que poñer un caparazón para facer humor', explica Xosé Lois, que adoita ler os titulares de prensa, facer un resumo e pensar 'a que lle saco punta'. Son contadas as veces que as ocorrencias do Carrabouxo xorden de forma casual. 'Pasa moi pouco', di Xosé Lois, 'esto é un oficio'.
Nestas tres décadas, O Carrabouxo entrou a formar parte non só da cultura ourensá e da historia da propia cidade, senón que tamén recibiu recoñecementos fóra de Galicia. O propio Xosé Lois semella sorprendido de que na Biblioteca do Congreso dos Estados Unidos 'haxa tres libros meus'. Internet tamén facilita que o personaxe cruce fronteiras, tanto na web do xornal coma na do propio Carrabouxo, que tamén pode ser seguido a través de Facebook. Por iso, o personaxe tivo que 'adaptarse ós tempos, cunha linguaxe máis actual, menos panfletaria pero mantendo a súa esencia.
Aínda sen inspirarse nunha persoa concreta, O Carrabouxo é espello de certa forma de ser, como se demostra no feito de que nestes anos o autor recibira 'fotos da xente que me mandaban o Carrabouxo do seu pobo'. Se cadra ese arraigamento é a clave do seu éxito.
Con todo, manter diariamente un personaxe de éxito ten tamén as súas esixencias. 'Son meticuloso no proceso (de crear cada viñeta), tento reproducir unhas condicións de traballo porque ó ser un personaxe concreto é unha limitación moi grande. Require disciplina, xa que en 30 anos tiven que facer chistes os días que morreron a miña nai e o meu pai, por poñer un exemplo de circunstancias persoais complicadas, e tes que poñer un caparazón para facer humor', explica Xosé Lois, que adoita ler os titulares de prensa, facer un resumo e pensar 'a que lle saco punta'. Son contadas as veces que as ocorrencias do Carrabouxo xorden de forma casual. 'Pasa moi pouco', di Xosé Lois, 'esto é un oficio'.
Nestas tres décadas, O Carrabouxo entrou a formar parte non só da cultura ourensá e da historia da propia cidade, senón que tamén recibiu recoñecementos fóra de Galicia. O propio Xosé Lois semella sorprendido de que na Biblioteca do Congreso dos Estados Unidos 'haxa tres libros meus'. Internet tamén facilita que o personaxe cruce fronteiras, tanto na web do xornal coma na do propio Carrabouxo, que tamén pode ser seguido a través de Facebook. Por iso, o personaxe tivo que 'adaptarse ós tempos, cunha linguaxe máis actual, menos panfletaria pero mantendo a súa esencia.
Aínda sen inspirarse nunha persoa concreta, O Carrabouxo é espello de certa forma de ser, como se demostra no feito de que nestes anos o autor recibira 'fotos da xente que me mandaban o Carrabouxo do seu pobo'. Se cadra ese arraigamento é a clave do seu éxito.
