Co bornal ao lombo e a cantimplora suxeita ao cinto, catro amigas percorreron os camiños e vilas da 'Viaxe á Alcarria' repleta de experiencias que describiu o Nobel Camilo José Cela, marqués de Iria Flavia
A escritora e artista conceptual Gracia Iglesias, as irmás Sara e Laura Domínguez, e Natividad Díaz, iniciaron esta ruta como unha "forma diferente" de contemplar o mundo, a un ritmo distinto, e fixérono "seguindo o ronsel" deste escritor, desde o 6 ao 15 de xuño, "sen que se conmemore nada, non hai ningún motivo, simplemente tocou este ano". De voceira da comitiva exerce Laura, que, na súa conversación fai ver que na actualidade a maioría cidadá, para o seu lecer, pensa nuns "centos ou miles de quilómetros" por terra, mar ou aire, pero non repara na recomendación do poeta Kavafis, aquela de que o periplo "sexa longo, cheo de aventuras, cheo de experiencias".
Estas catro mulleres traballadoras si fixeron caso da recomendación ao saír ao encontro da arte, como boas lectoras e unidas tanto polo amor á terra en que viven como polo desexo de facer unha paréntese nunhas existencias, por veces, con demasiado movemento. "Cela referíase a todo isto como unha xeografía", di Laura, e "nós quixemos levarlle a contraria á súa afirmación de que a Alcarria é un fermoso país ao que á xente non lle dá a gana ir. Pois a nós si nos deu a gana", explica cunha enerxía envexable.
A súa irmá, as súas dúas amigas e ela, co libro do Nobel na man e unha ilusión común, determinaron percorrer as sendas que o autor do celebrado libro 'Viaxe á Alcarria', unha "obra mestra", puido percorrer no ano 1946, "sen máis motivo, escusa ou obxectivo que porque nos dá a gana".
As catro quixeron deixar as autoestradas e encher de po as súas botas, así como redescubrir todas as vilas, montes e vieiros que hai entre Guadalaxara e Zorita de los Canes, entre eles, Torija, Brihuega, Cifuentes, Trillo, as ríxidas e violentas Tetas de Viana -as que estas mulleres levan nas súas camisetas ou 'camitetas', como as bautizaron-, La Puerta, Budia, Chillarón, Pareja, Casasana e Pastrana.
Estas viaxeiras explican que "viaxar" é algo máis que desprazarse, unha forma especial de ollar o mundo e de encontrarse "a un mesmo".
Saíron o 6 de xuño, de Madrid, da casa en que viviu don Camilo, na rúa Alcalá 185, e chegaron este domingo a Zorita de los Canes, "unha vila que vive en paz". No traxecto fixeron 'performance' en 15 puntos e na meta prepararon un mosaico cos efectos que foron recollendo, de novo emulando a obra, e que van desde plumas de ave ata pezas de automóbiles.
Dúas semanas intensas
Foron dúas semanas intensas as que durou esta aventura, en que non se reivindicou nada máis que o libro, e que tampouco é un exercicio deportivo, e moito menos unha aventura patrocinada ou que agoche interese ningún, senón unha emocionante "viaxe-arte". "Foi maxia pura", relata Laura Domínguez, e a proba é que, por exemplo, se encontraron cun coñecido produtor audiovisual, que quixo coñecelas; déronlles fonda, e en Gárgoles de Abajo estaba agardándoas unha señora que lles preparara sopa de allo e unha tortilla, "porque lle apeteceu, e estaba esperando por nós".
Se o falecido Don Camilo deixou pegada do seu paso pola Alcarria coa súa maxistral obra literaria, estas catro mulleres, cunha frenética actividade en redes sociais, sementaron o camiño de pequenas accións artísticas, porque os tempos cambian e cambia a forma de compartir a viaxe pero, ao final, a arte sempre prevalece.
