entrevista

Domingo Díaz: “Os nenos de saltos do Sil ían en autobús ao colexio e nós andando"

Domingo Díaz Docampo, ante el embalse de San Martiño, en Petín.
photo_camera Domingo Díaz Docampo, ante el embalse de San Martiño, en Petín.

Domingo Díaz Docampo dirixe o seu primeiro documental, "O desafío do Sil", que se pode ver hoxe e mañá no Centro Cultural Avenida

A historia dos saltos do río Sil, entre os anos 1945 e 1965 pode verse estos días no Centro Cultural Avenida. Despois do pase para invitados de onte, os interesados poderán ver gratis o documental "O desafío do Sil" hoxe e mañá, a partires das 20,30 horas. E o primeiro que dirixe Domingo Díaz Docampo (Petín, 1967).

Como decidiches dirixir documentais?

Traballaba nunha axencia de publicdade ata que me seduciu a idea de pasarme á producción audiovisual e fun traballar a unha productora para facer documentais. A partir de aí, empecei pola miña conta a facer pequenos documentais, de pequeno orzamento. Pouco a pouco, fun avanzando ata profesionalizarme. Polo camiño estiven traballando noutra productora, esa de produccións comerciais e publicidade, para despois montar Social Docs e dirixir eu. Esta é a primeira longametraxe.

Por que o documental dos saltos do Sil?

Xurdiu por casualidade. Polas tardes vou á biblioteca a desconectar e, saíndo dela, atopei un libro, "La construcción de los saltos del Sil, 1945-1965", de Susana Chávarri. Falaba dunhas obras coas que convivín e de xente que eran compañeiros meus na clase. Pareceume que era unha historia que había que contar e falei con Susana, cedéunos os dereitos e comezamos co documental.

Falenos do que pode ver o público no Centro Cultural Avenida?

O documental pasou por varias fases. Tiñamos algún material de arquivo, de como se habían desenvolvido as obras e tamén entrevistas. Susana veu facer unha entrevista e a visitar connosco tódolos saltos e entrevistamos a xente que había traballado na construcción. A primeira versión do documental tiña un certo valor pedagóxico: que a xente entendera como funcionaba un aproveitamento hidráulico, o proxecto do Sil ou as peculiaridades da empresa Saltos do Sil, que durante un tempo simultaneou moitas obras ao mesmo tempo, algo que non era habitual. O que me fascinou desde o principio foi a transformación social que se levou a cabo nas comarcas nas que se asentou. O que supuxo para unha zona rural onde se vivía da agricultura  de subsistencia e a que, de repente, ven unha empresa con salarios máis ou menos bos, con servizo médico e economato. Xurdiu unha clase privilexiada que mudou o entorno. Eu son fillo de agricultores e de pequeño convivín coa xente dos saltos, aquí en Petín. Por poñer un exemplo: eles ían en autobús ao colexio e nós camiñando. Cando xa tiñamos rematada a primeira parte do montaxe atopamos moito material de arquivo que nos pareceu moi interesante. Entón volvimos a empezar a montaxe para meter o material de arquivo, descontextualizado. O atopamos en Saltos del Sil, Unión Fenosa, Iberdrola  ou no Ministerio de Agricultura. Imaxina unha producción dunha empresa dos anos 50 falando dos beneficios que vai reportar. O remontamos e esas imaxes, descontextualizadas, ofrecen unha visión completamente diferente. Hai unha frase que me fascina; di: "El agua es vida y las comarcas donde hay agua son fértiles pero las grandes ciudades necesitan energía y la naturaleza va a rendir su tributo". Daste de conta da mentalidade que se tiña ao construir os saltos, de explotar a riqueza.n

Mereceu a pena construir os saltos?

Mereceu a pena para os accionistas e o desenvolvemento xeral de España. Para as poboacións? Non sei se mereceu tanto a pena. O espectador ten que dilucidar quen gañou e quen perdeu.

Te puede interesar