Nesta travesía Julia Piera exponse a construción dunha memoria histórica ambiental. O existencial diluído no pouso da linguaxe, interseccións, nós de corpos sociais e corpos de auga, palabras como células rexistradas máis aló da razón para explorar
Piera é unha poeta tan tensa e intensa que non oferece moitas facilidades ao lector senón a de enguedellalo na súa poesía. Desta volta precedida por un título enigmático, que tal semella como…
Debes estar registrado para leer este contenido
Si ya tienes una cuenta, inicia sesión
star
Podrás registrarte con tu correo. Es rápido y gratis.
¿Necesitas ayuda? Envíanos un email a [email protected].