A pie de barrio

Existir una vez cada cuatro años

Xosé Ramón Piñeiro, secretario de la asociación vecinal, ante el horizonte de Castro de Beiro. Xesús Fariñas
photo_camera Xosé Ramón Piñeiro, secretario de la asociación vecinal, ante el horizonte de Castro de Beiro. Xesús Fariñas

Los vecinos de Castro de Beiro viven en una zona tranquila a pocos kilómetros del centro. Como contrapartida, internet aún "va con poleas" en la mayoría de los domicilios. Ahora critican que solo se les visite antes de las elecciones.

Después de subir la Costiña de Canedo, la batería de mi coche perdió la capacidad de encenderse por sí sola. Entonces Xosé Ramón Piñeiro, secretario de la asociación vecinal de Castro de Beiro, con quien me había citado allí para conocer la situación de este barrio, solicitó ayuda a varios habitantes del lugar hasta conseguir unas pinzas con las que resucitar la batería y reaunudar la marcha. Así fue como pude regresar a casa. Lamentablemente, los vecinos de Castro de Beiro no disfrutan de actuaciones así de rápidas por parte de la administración. Piñeiro tiene claro que "o principal problema do rural é a falta de vontade nos políticos". Conoce cada palmo de Castro de Beiro, e intenta ser la voz de los vecinos, porque "os camiños xa falan por eles", lamenta tras una pequeña conducción entre baches hasta la sede vecinal. 

A pocos metros, sobre la iglesia de Santo André, puende verse "medio mundo":  el alto de O Rodicio -donde hace unos meses murieron decenas de cerdos tras el vuelco de un camión-, A Cañiza, los valles lucenses, la planicie a la que Otero Pedrayo llamaba con cariño Os Chaos de Amoeiro. "Se este mirador estivera noutra provincia, sería de visita obrigatoria", defiende Piñeiro. "Touriñán gabou unha vez como desde outro lugar de Galicia se podían admirar 15 concellos. Desde aquí moitos máis, e tres provincias: Ourense, Lugo e Pontevedra", compara. El primer director de Radio Popular, Pedro Gómez Antón, un sacerdote que colaboró en La Región, llamaba a esta zona "el pulmón de Ourense".

En Castro de Beiro se sienten olvidados: "Falta a vontade de visitar, a empatía coa xente. Despois, en tempo de eleccións, veñen aquí catrocentos interventores. Mentres os bancos caen a cachos, os políticos nos visitan cada catro anos", resume Piñeiro. "Hai tantos habitantes neste barrio como noutros concellos enteiros. E isto debería ser un orgullo, algo para ensinar", defiende el secretario de la asociación vecinal, que cuando andaba por el mundo adelante era Ramón y ahora los vecinos le llaman Moncho. Los tiempos de pandemia agrandan la brecha entre vecinos y poderes públicos: "Funciona mellor o boca a boca. Se vén alguén, pois se compromete algo, pero despois de enviar algo á sede electrónica Deus sabe a onde vai. Non é necesario vir cada día, pero si coñecer as caras da xente", concluye. 

En lugares como Abeleda, donde internet falla, no hay reuniones telemáticas.

ENTRE SOCAVONES

Hay actuaciones largamente esperadas. Por ejemplo, una en la pista que conduce al Campo da Feira, cubierta de baches, que lleva aprobada desde 2016.  Fuentes del Concello explican que "executáronse recentemente as obras de acceso ao local social, cun orzamento de 29.013,29 euros, e executarase proximamente o acondicionamento dunha pista de acceso á igrexa. A empresa, Coviastec, ten pensado realizala en maio, dependendo de como discorra a execución doutras obras tamén pendentes co Concello. O orzamento é de 48.000 euros". 

Sindo Sarmiento, presidente de la asociación vecinal, recalca que "xa levamos loitando con isto catro anos". Sarmiento vive una vida tranquila y disfruta de sus gallinas y patos, que caminan libres desde la mañana hasta que se pone el Sol. También se acercan a su finca los gatos, menos esquivos que los que se patean cada noche los techos de la ciudad.  Y a cuatro gatos llega la red de redes en Castro de Beiro. "Internet vai como o carallo, e a cobertura é malísima. Con Movistar aínda apañas, senón olvídate", resume. 



Teletrabajar con un mega de velocidad en el confinamiento: "Isto foi un caos"

La sensación de quedarte pasmado ante la pantalla en blanco es aún parte de la rutina en zonas de Castro de Beiro como Nogueira, lo cual se traduce en dificultades para la  prestación de servicios básicos, cuando se ha vuelto necesario acudir a la sede electrónica para completar multitud de trámites. Algo tan sencillo como la utilización de códigos QR en la hostelería puede resultar entre complicado e imposible en muchas zonas de Castro de Beiro. "O choio resúmese na falta de interese. Está todo pedido... Se eres de Movistar, igual tes sorte. Hai sitios afastados no Xurés con máis servizos que aquí, a dez minutos de Ourense", compara Xosé Ramón Piñeiro, secretario de la asociación de vecinos. "A Belaira conta xa con cobertura e fibra, e tamén Cima da Costa, pero falta en Abeleda, O Lagar, Freixedo, Cardenao, Nogueira, Pazos ou Villariño", lamenta.

"Internet é para os ricos", bromea un vecino de Abeleda. En el mismo lugar, unos metros más adelante, Manolo Gutiérrez, alias "O Bombeiro", Manuel Fernández, también llamado "O Gloría", y Santiago Vázquez, "O Garda Civil" para los amigos, se reúnen para charlar en el camino. "Eu xa estiven dándolle voltas á noria. Somos unha ducia os que queremos xa o internet (en Abeleda). Polo momento, moitas palabras pero do resto noite pecha", critica Gutiérrez. "Os políticos que se poñan na punta dos pés, para medrar un pouco máis", bromean. 

SEGURIDAD VIAL

Desde la asociación vecinal reclaman también la construcción de badenes para reducir el riesgo de los peatones: "Na estrada cara o Pazo de San Damián, a xente vai moi rápido e non hai arcén. Cada vez os coches son máis potentes, e desde dentro non te decatas, pero... asusta. Este tramo está limitado a 50 e ninguén o respecta". Los residentes concuerdan en esta visión: "No camiño a Amoeiro é unha locura o tránsito. Que coloquen bandas de formigón, porque as últimas que puxeron as levantaron cunha chave de parafusos", advierten. 

Te puede interesar