VEA LA GALA OURENSANÍA ÍNTEGRA

"Os ourensáns somos cosmopolitas por natureza, sen perder as raíces"

Alfonso Sobrado Palomares recogió el Ourensanía: "É coma se me vestisen cun traxe de bolboretas o día de San Martiño"

Alfonso Sobrado Palomares (Paradela, Calvos de Randín, 1935) recibió en el Teatro Principal el Premio Ourensanía de la Diputación Provincial con mil y una anécdotas de su vuelta al mundo en 75 países, viajes en los que siempre estuvo presente su tierra natal. El galardón reconoce su "ampla traxectoria nos ámbitos literario e xornalístico, estando sempre vencellado a súa terra e ás súas orixes". El escritor y periodista que presidió la Agencia EFE durante una década repasó los acontecimientos más importantes a los que asistió a lo largo de su carrera, un periplo en el que se entrevistó con numerosos jefes de Estado.  

"O xurado marcoume a pel e o sentimento coa marabillosa tatuaxe que é o premio Ourensanía. Os recordos de Paradela marcaron a miña vida estivesa onde estivese, Paradela era o meu metro de medir o mundo", apuntó Palomares.


El frío de Calvos de Randín


Sobrado Palomares recordó su asistencia al lanzamiento del satélite Hispasat. "Foi un espectáculo deslumbrante, mesturei o alarde daquela visión futurista cos recordos de Paradela". También la niñez en Calvos de Randín sin luz eléctrica e historias nocturnas al calor de la lareira. "Era unha vida auroral, como recén nacida. Escoito hoxe que Calvos de Randín marca a temperatura mínima de toda Galicia, eu tamén recordo eses fríos, padeciámolos sen que ninguén o soubese. Tampouco sabiamos dos calores doutros sitios, salvo de Cuba. A Habana estaba daquela cerca de Paradela, coñeciamos o que pasaba polas frecuentes cartas que chegaban dun lado e doutro. Porque o mar une, non separa", contó. "Os ourensáns e os galegos somos por natureza cosmopolitas, porque sen perder a esencia das nosas raíces estamos abertos a enriquecernos coas culturas máis diversas".


"Unha lonxa sentimental"


De la juventud rememoró el "Ourense de postal e a rúa do Paseo onde os mozos nos mesturabamos. Era unha lonxa sentimental onde se subastaban os desexos máis íntimos, movidos polas axitadas zozobras do corazón". La Atenas de Galicia de talentos artisticos y su unión, muy joven, a la peña del café Cortijo también le marcó para siempre. "Ourense converteuse na miña xeografía sentimental". 


Entrevista a Ben Bella


Después de acabar los estudios de periodismo, visitó Argelia para conocer los paisajes de los personajes de Albert Camus que tanto le fascinaron. Allí se encontraba con los escaparates con imágenes de Ben Bella, líder de la revolución y, de primeras, inaccesible. Intentó entrevistarle y le salió bien: le confundieron con un héroe de la revolución argelina y se coló en una reunión, de la que le echaron cordialmente. Le esperó fuera. "Nas dúas horas pensei unha frase punzante para atraer ao presidente. Apareceu e abordeino". El argelino lo invitó a cenar y le concedió la deseada entrevista. "Sentoume ao seu lado no coche presidencial. E eu pensei: Como lle conto eu isto a todos no Cortixo? Ourense era sempre o epicentro da miña vida, por iso o Premio Ourensanía que me outorgan é coma se me vestisen o día de San Martiño cun traxe de bolboretas". Dedicó el premio al recuerdo de su mujer y a sus hijos.

"Ourense é un reino máxico chamado Termatalia. Aínda estou vendo a cara de asombro de Arafat cando lle contei que no medio da miña cidade había unha fonte da que saía un chorro a 70 grados de temperatura. Espero que algún día veña máis xente a desfrutar deste paraíso. Príncipe ou princesa de Termatalia sería un título realmente bonito”. 

Te puede interesar