Las 'mulleres rurais' de Veigamuiños ganan el premio de los maios

El primer premio de la categoría 'enxebre' fue para la Asociación de Mulleres Rurais de Veigamuiños, correspondiendo el de la clase 'artística' al de la escuela infantil Os Xuglares. El voto abierto, concedido por los visitantes, fue a parar a la obra del colegio Julio Gurriarán.

Leonor Blanco Bembibre se llevó el premio a la mejor decoración de un balcón por el número 2 de la calle Pérez Lista. A su vez, la organización decidió 'salvar' los árbole del jardín de la Casa Grande. Finalmente, Eva González Domínguez ganó el concurso de cestas de flores.

La Asociación de Mulleres Rurais de Veigamuiños también redactó una de las dos coplas leídas durante la fiesta. Su texto es el siguiente:

Auga Deus e veña maio

que é o mellor mes que hai,

que traia sol e traballo

que boa falla nos fai.

Porque como está a vida

as cousas póñense duras,

de día ollarase co sol,

e de noite andarse a escuras.

Ben mala é esta crise

que ata o tempo toleou.

Xa se marchou Zapatero

pero a cousa non cambiou.

Non hai auga nin traballo,

o comercio está a pechar...

ou mal botaron as contas

ou algo está a fallar.

Só os afiadores din

que os van rebentar

de tanto afiar tesoiras

para poder recortar.

Qué pena que o seu esforzo

so nos veña a amolar.

Os nenos serán máis burros,

os vellos máis derreados

nin iremos á botica

cando poñan o copago.

Porque a pensión é pequena,

enriba está recortada:

ou mercamos as menciñas

ou imos sen cena á cama.

Agora todo son normas

reformas ou cambio de tornas

hasta para comer.

Imos ter que virar de rumbo

que esto está ben chungo,

non sei que imos facer.

Dicen que están tratando

de botar algún remache,

farán viandas xenéricas

para saír deste bache.

Que non sei onde escoitei

que agora están intentando

facer o pan sen fariña

e sen patacas o caldo.

Imos ter que afacernos,

hai que ter resinación,

ide mercando tirantes

para suxeitar o pantalón,

que con amarrar o cinto

non abonda nesta ocasión.

E se non podes ir o ximnasio

porque a economía está escasa,

ninguén che ten a culpa,

fai a ximnasia na casa.

Nin tes que ir á piscina,

que non a podes pagar.

Se queres estar á liña

prívate do xantar.

E non terás colesterol

nin has padecer da gota

nin correrás o risco

de morrer dunha paparota.

Se queres estar en forma

un consello che vou dar

colle os zocos e o paraugas

e presto a camiñar;

que se sepa, esa norma

aínda non a van cobrar.

E non teñas que operarte

nin che vaia dar un infarto,

non lle vaias con presa

que a cousa non é para tanto.

Ou é que ninguén che dixo,

que hai moita lista de espera,

non ves a televisión:

a sanidade está en quiebra.

Tu estate sereno,

non poñas ollos de espanto

ou cando che chegue o turno

estarás no camposanto.

Pon o abrigo e a bufanda

que te vas acatarrar,

como collas quentura

non podes ir traballar.

Mira que agora por pouco

xa te poden fastidiar.

Como non andes dereito

xa te escusas presentar,

que pola porta que entraches

xa te podes largar.

Eu, como non durmo ben,

non paro de cavilar:

a culpa tena o diñeiro,

onde carajo andará?

É un bon bailarín,

sempre de acá para alá,

fíxose un viaxeiro,

e o malo é que emigra

sempre cara ó estranxeiro.

Como diría o meu amigo

esto é unha carallada,

vannos cobrar unha conta

que xa tiñamos pagada,

e non somos non culpables

se esqueceron borrala.

Deixennos dignidade

agora que imos para vellos

que xa cumprimos abondo

dende que somos nenos.

Implorade a Santa Rita

si Ela pode facer

que todos os brotes negros

empecen a reverdecer.

Rezádelle na novena,

ide a procesión e a misa.

Como Ela non nos protexa

imos andar sen camisa.

Tomade todo esto a broma

aínda que sexa para chorar

que hoxe, a Festa dos Maios,

non vola quero estragar.