Obituario | Lolita Suárez Bretaña, a cidade de Ourense queda orfa

Querías chegar aos 100 anos e viches cumprido o teu desexo. A túa familia quixo estar ao redor de ti hai medio ano. Celebráchelo con alegría, con ela e amizades, sentimento que na tarde de onte luns converteuse en tristeza para todas as persoas que te queremos. A mesma alegría que mostraches cando o PSdeG convidouche a ires na candidatura municipal do 28M. Pero agora é distinto. Esa alegría converteuse en tristura. Onte faleceu Dolores, Lolita, Suárez Bretaña, filla de Manuel Suárez, o Alcalde Mártir de Ourense asasinado polos franquistas en xullo de 1937. Coa marcha de Lolita a cidade de Ourense queda un pouco máis orfa, máis triste, con menos Memoria. Que fácil foi escribir unas cantas letras polo teu aniversario e que difícil resúltame facelo agora. Lolita “Picolina” sempre foi unha ourensá loitadora, comprometida, libre e tallante coa reivindicación das vítimas inocentes asasinadas polo franquismo, como foi ou seu propio pai, Manuel Suárez Castro, como xa dixen noutra ocasión. A recordo de toda a vida xa que traballaba en Mutualidades Laborais xunto ao meu tío e sempre, sempre, foi moi cariñosa comigo. Cos anos presumo de conseguir a súa amizade e confianza. Unha mostra disto último é que Lolita atesouraba todas as cartas que se cruzaron o seu pai e Pablo Iglesias Posse, ademais doutros documentos e cando a Fundación Luís Tilve dirixiuse a ela para que lles permitise facer copias dos escritos para o seu Arquivo, Lolita o primeiro que fixo foi chamarme e preguntarme algo moi galego: “Isto que vén sendo?” A resposta miña foi moi fácil: “Lolita, déixasme a min as cartas?”, ao que contestou: “Si, claro que si”, engadindo eu entón: “Pois quen che pediu iso -Javier Quintas- é coma se cho pedise eu”. Hoxe todo ese interesante material está depositado na devandita Fundación. É habitual oír aquilo de que sempre se marchan as mellores persoas, e neste caso é totalmente certo. Ao longo da súa vida tivo sempre presente o exemplo do seu pai, facendo bandeira do que escribiu á súa familia desde a prisión o 18 de abril de 1937: “Ningún patrimonio de riqueza os dejo, pero dejo uno que tengo la seguridad conservaréis y es el de la honradez, la bondad y la de haber hecho el bien a raudales, con este patrimonio creo podreis estar orgullosos”. De honradez, bondade e facer o ben soubo de abondo Lolita ao longo da súa longa -valla a redundancia- vida. Agora poderás reunirte cos teus pais -Celedonia e Manuel- e cos teus irmáns Paz, Raúl e Pablo, ademais doutras moitas amizades que marcharon antes que ti. Unha forte aperta á familia que xa está a estrañarte, do mesmo xeito que fago eu. Os seus restos estarán no tanatorio As Burgas a partir das 9,30h de hoxe martes deica as 18h, hora na que se procederá á súa incineración.