Montalegre e Portugal festexan a súa revolución de liberdade e democracia

25 DE ABRIL

Como cada 25 de abril, os habitantes da localidade arraiana de Montalegre celebraron este venres a Revolução dos Cravos, que en 1974 supuxo o principio do fin de medio século de ditadura e represión

A xornada festiva en Montalegre combinou música e “cravos” con reivindicación e memoria.
A xornada festiva en Montalegre combinou música e “cravos” con reivindicación e memoria. | Víctor Urtiaga

A escasos quilómetros da Raia, Montalegre e o resto de Portugal viviron este venres un día “feriado” polo 25 de abril. A diferenza doutros estados, os veciños lusos celebran cunha festa o fin de 48 anos de ditadura do Estado Novo, o período máis escuro da súa historia recente. Conmemoran unha conquista, a da democracia e as liberdades, que “cómpre defender e nunca dar por garantida”.

Con motivo da ocasión, dous “cravos” enormes presidiron a Praça do Município. Aos seus pés puxéronse varios floreiros con caraveis, que a veciñanza foi recollendo e lucindo con orgullo. As flores vermellas, o maior símbolo da revolución xunto coa canción “Grândola, Vila Morena”, do Zeca Afonso, estiveron por todas partes.

Ás 10,00 horas arrancou o acto institucional, no que a Banda Musical da Parafita interpretou o himno nacional ante políticos, cidadáns e os bombeiros de Montalegre e Salto. Posteriormente a xornada incluíu unha “caminhada da liberdade” e un multitudinario almorzo comunitario no pavillón.

Acto institucional fronte a sede da Câmara Municipal de Montalegre con motivo do 25 de abril.
Acto institucional fronte a sede da Câmara Municipal de Montalegre con motivo do 25 de abril. | C.L.M.

Memoria colectiva

Medio século máis tarde, os veciños de Montalegre que viviron o 25 de abril lémbrano coma se fora hoxe. É o caso de António Dias (1951), militar naquel momento en Tomar.

Con apenas 23 anos, recorda que “aquel foi un día diferente. Ás 6,00 horas xa estabamos formados e armados, intuíamos que algo pasaba. Tres horas máis tarde, os oficiais confirmaron o que xa escoitáramos na radio. Permanecimos alerta, pero por sorte todo saíu ben”.

A Mário Mendes (1941), en cambio, o alzamento colleuno traballando nas minas de wolframio de Borralha, en Salto. Tras unhas horas de incerteza, a consolidación da revolución “abriu por fin á porta ás reivindicacións laborais e ás conquistas de dereitos para os obreiros”, afirma este veterano sindicalista.

Malia ser daquela unha nena, Luisa Rodrigues (1961) vivira dende pequena a “marxinalización” froito da oposición da súa familia ao réxime de Salazar. En recordo dos seus pais, que “finalmente puideron vivir nunha democracia”, agora cóntalle a súa historia “á miña neta”.

Ningún veciño de Montalegre quedou sen o seu “cravo”.
Ningún veciño de Montalegre quedou sen o seu “cravo”. | Víctor Urtiaga

“Unha obriga cívica”

Preguntada pola importancia de festexar a conquista da liberdade, a presidenta da Câmara de Montalegre, Fátima Fernandes, chama a preservar a democracia “hoxe máis do que nunca” nun momento no que volven “as guerras, os fundamentalismos e o odio aos dereitos das persoas”, polo que celebrar o 25 de abril “é unha obriga cívica”.

Contenido patrocinado

stats