No concello da Veiga teñen até vintesete máscaras diferentes de entrudio, identificadas, que están tratando de recuperar inda que son conscientes de que son moitísimas e será moi complicado, entre outras cousas porque fai falta tamén xente que se vista. De momento recuperaron o charrelo, a vella, o boi, o zamarreiro e a morte.
O municipio padeceu unha emigración masiva nos anos 60 do século pasado, a mocidade marchou e nos pobos soamente quedou a xente maior, que xa non podía saír a correr coas máscaras.
Hai sete anos, a Asociación Son de Trevinca, Fulión de A Veiga e o Concello comezaron con esta iniciativa. O primeiro foi o charrelo e cada ano foron tentando recuperar algunha figura máis. Todo comezou indo pobo por pobo e así descubriron que en cada lugar había un rito ou unha figura diferente. Despois levouse a cabo un estudo realizado pola UVigo no que investigaron todas as manifestacións do entrudio no municipio e que conclúe que A Veiga probablemente sexa o entrudio galego con máis número e variedade de máscaras e rituais, entre os que se atopan os fachois, a fariña, os farrapos, os lardeiros e lardeiras…
O zamarreiro saía no pobo de Corzos e na zona de Vilanova, leva un traxe de liño e vai recuberto con peles.
A vella é do pobo da Veiga, soía disfrazarse un home que saía a meterse co resto de veciños.
O charrelo, orixinario do pobo de Baños, o que fai é correr e facer moito ruído para ir apartando a xente cando o fulión vai tocando, abríndolle paso. Viste unhas botas negras que substitúen as antigas galochas, todo o seu traxe é de liño. Sobre os hombreiros levan un mantón de Manila e unha faixa na cintura para amortiguar ás esquilas. Na cabeza, un sombreiro feito con flores de papel do que colagan as escarapelas, e a cara cuberta por unha carta de madeira. Tamén leva un bastón co que se axuda para retirar á xente e que o fulión poida pasar.
A morte é a que pecha o entrudio. Sae solamente o martes, vai vestida toda de negro e tamén leva unha careta de madeira. Arrastra un cinto de cadeas e na man porta unha gadaña coa que se achega á xente para ameazar con levala con ela.
O boi facíase con mantas vellas que había pola casa e saían varios, diante do fulión e coa mesma función co charrelo, ir apartando á xente.
Entre as figuras pendentes está o cinseiro, o que ía botando cinsa.
Hoxe todas estas figuras acompañan ao fulión porque foi este o que se involucrou en recuperalas.
