ENTREVISTA

Charo Lopes: "Non me gusta facer poemas elitistas, ‘Álbum' é descritivo"

Dibujo
photo_camera Charo Lopes.

Charo Lopes (Boiro, 1988) é a gañadora do XXXV Premio de Poesía Cidade de Ourense

Recibirá 6.000 euros e publicarase o seu poemario. “Estou contentísima e agradecida de que den espazo para a edición de libros, é unha dotación importante e permite a publicación en portugués. Escribo en reintegrado e isto é unha mostra do respecto que teñen pola miña forma de expresión”, di a premiada. Aínda que estudou xornalismo, Lopes adícase á fotografía, concretamente é retratista. Formouse nesta disciplina na escola Antonio Faílde, onde formou parte da creación da revista “Caleidoscopia.gal”. O xurado do certame, impulsado polo Concello de Ourense, valorou a “claridade nítida” da obra, que se presentou co nome de “Álbum”. A súa proposta impúxose a un total de 49 candidatos.

“Álbum". Que imaxes recrea o seu poemario?

Fun combinando poemas numerados con outros que son como descricións de fotos. Apetecíame recrear a idea de "fotobiografía", dun punto de vista non intimista pero si social e comunitario. Eu son fotógrafa e teño moita influencia da cuestión máis visual. 

O xurado valora a súa “claridade”.

Non sei, creo que me gustou falar máis do descritivo, entrar nas profundidades do que permitía a gramática.

Dalgún xeito, unha poesía menos afastada, esa que a veces parece para pequenos círculos?

Si, non me gusta a pretensión de escuridade para facer o poema elitista. Paréceme que pode haber moitas camadas de lectura dependendo das referencias que teña o lector.

É un poemario que pode chegar a un público máis amplo, non?

Iso me gustaría a min, que non se convirta nun produto de consumo elitista. E a fotografía todo o mundo a interpreta. Aínda que haxa persoas con coñecementos específicos que fagan unha análise máis profunda.

É o primeiro poemario?

Teño outro libro publicado, “De como acontece o fin do mundo”. Gañei con el o premio de poesía Fiz de Vergara Vilariño no 2015.

Que evolución hai entre os dous textos?

Xa pasaron uns anos e penso que é bastante diferente. Hai un  pouso da perspectiva política que se mantén. Pero o outro era máis épico. n

Te puede interesar