Los 86.000 “desconectados"

BeFunky-collage (4)
Más de 3.200 pueblos ourensanos sin cobertura de red sobreviven (también) al confinamiento: Antón no puede hacer videollamadas con sus profesores desde Fontecuberta; Tamara teletrabaja en Villardeciervos tras aumentar la tarifa del móvil

La crisis sanitaria hace más visibles las problemáticas de acceso a Internet que padecen numerosos municipios de la provincia. Son más de 3.200 pueblos ourensanos los que carecen de cobertura de red de banda ancha de nueva generación. Las dificultades para teletrabajar o estudiar durante el confinamiento afectan a más de 86.000 habitantes de estas zonas “desconectadas” en la provincia. La dotación de buenas comunicaciones es una de las premisas que mantienen los expertos para que el Ourense rural cobre vida. El COVID-19 ha puesto a trabajar a los concellos, que toman la iniciativa con servicios de impresión de apuntes para escolares o préstamos de ordenadores. También la iniciativa privada ha facilitado el estudio de numerosos ourensanos para que no se queden atrás.

Los datos que recoge la Secretaría de Estado para el Avance Digital advierten de que el 87% de los núcleos de la provincia carece total o parcialmente de banda ancha "de nueva generación". La solución para los que residen en estas zonas ante el confinamiento es “tirar de datos móviles” para sobrevivir al estudio, al trabajo y al ocio.


“Era imposible unirme á clase"


Antón Fidalgo, de 16 años, reside en la aldea de Foncuberta (Celanova) y estudia en el IES Celso Emilio Ferreiro. “A miña casa está apartada do núcleo de casas e só teño acceso a Internet por ADSL, a unha velocidade de 1mb, o mínimo. A fibra non está dispoñible na miña zona e a cobertura de teléfono é nula, polo que non podo facer uso dos datos móbiles”, explica. Para hacerse una idea, dos megas es la conexión mínima para reproducir un video sin cortes. 

"Prestamos un ordenador a unha rapaza de FP que levaba un mes sen poder facer nada ao non ter internet"

“Durante o confinamento aumentei moito o acceso a Internet para tarefas escolares. Ante a incertidume de cómo vamos afrontar o curso e de como nos van a avaliar, recibo traballo dos meus profesores a través da web do IES e da súa aula virtual. A miña conexión dá para acceder aos materiais publicados online. Sen embargo, nas últimas semanas os profesores estiveron intentando facer videoconferencias co alumnado, pero no meu caso só me foi posible conectarme a Skype cun número reducido de persoas (unhas 8). Ao resto de plataformas coa miña conexión éme imposible unirme as clases. Son clases de 25 a 50 alumnos o meu Mb de conexión non pode con isto”.

El chaval comunicó la incidencia al instituto, que “deume unha atención rápida e efectiva”. Ahora todos los materiales que reciben los compañeros a través de videollamada, a él le llegan a través del aula virutal. “É unha situación de incapacidade tecnolóxica que sufrimos sobre todo os que vivimos no rural. Tanto os alumnos coma os docentes non contamos cos medios nin coa preparación necesaria”, subraya.


Sin ir muy lejos de la ciudad


En la propia periferia de la ciudad, hay numerosos núcleos con problemas de conexión. Castro de Beiro o Abeleda, dos de ellos. Amadeo Álvarez, presidente de la asociación de vecinos de Abeleda, a siete kilómetros de la ciudad, certifica que “non usamos nada de Internet. Os rapaces que traballan cos ordenadores teñen que estar coas tarifas do móbil”.


“Tiven que ampliar a tarifa"


Tamara Balboa, presidenta de la Confederación De Centros De Desarrollo Rural y del CDR Portas Abertas de Vilardevós, es la peor parada del teletrabajo. Reside en la aldea de Villardeciervos (Vilardevós). “Tirando cos datos do móbil. Xa tiven que ampliar a tarifa os primeiros días”, explica. El confinamiento también destapa la realidad de los usuarios del centro de Portas Abertas: “Onte prestamos un portátil a unha rapaza que estuda un ciclo de Formación Profesional. Non tiña ordenador, levaba un mes desconectada”. También la orientadora social topa con otras realidades: “Está facendo videotutorias de como facer contas de correo electrónico para a xente do programa”. También les ha tocado imprimir lotes de apuntes para los chavales de la zona. “Moitos teñen problemas de conexión e co que tiran e con un móbil con datos”.

Sergio Blasi reside en la aldea de Fonteantiga (Carballiño), con su hija adolescente Uxía. “Non temos internet, o que temos é conexión satélite por radio. O ADSL non chega aquí. Así que a rapaza vaise apañando”, apunta.


Soluciones en el campus


La UVigo también hizo frente a la brecha digital detectada en las clases virtuales del confinamiento. Luís Miguel Trabazos, estudiante de primero de Geografía e Historia en el Campus, es uno de los universitarios que ha tenido que hacer uso de los dispositivos MiFi que la institución académica ha aportado para alumnos sin conexión de calidad a internet. Trabazos reside en A Valenzá (Barbadás). 

“Na casa non temos nin router nin ADSL nin nada. Os datos de móbil a min chegábanme. Se tiña que facer traballos ía a biblioteca. Entre que funcionan muy mal as compañías, saturadas estes días, non podía dar as clases normais coma o resto.  Estaba perdendo clase e xa me costaba”. La UVigo le envió un pequeño dispositivo Wifi a casa hace unos días. “Vai perfectamente, é unha boa iniciativa aínda que teña que tirar un pouco de datos. Agora como van dar a opción de grabar as clases, xa non teño que gastar. Pero os examenes van a ser online e tiña que atopar solución xa”. Como él, muchos sufren la brecha digital. En el rural puede ser doble si faltan recursos.

Te puede interesar