Parroquia de Santo Estevo de Untes

Seguindo o trazado da estrada N-120, de Ourense a Vigo, a seis quilómetros de Ourense capital atópase o coñecido pobo de Untes, situado ó oeste da cidade no marxe dereito do río Miño, espallado a ámbolos lados da estrada nacional sobre todo no marxe dereito en sentido Vigo -Pontevedra que agrupa á maioría das vivendas escalonadas cara a cércana montaña. O bonito pobo coñecido popularmente polo slogan: “Se vas a Untes bebe viño e non preguntes” constitúe un interesante núcleo rural pertencente, entre os anos 1836 e 1943, ó antigo Concello de Canedo; conta con importantes centros de restauración ademais de posuír relevantes monumentos etnográficos dignos de visita como pontes, muíños, cruceiro, fontes, pozos, casas antigas con patio e portón, como a Casa dos Condes, esta última en moi mal estado de conservación, que pertenceu ó poderoso mosteiro de Celanova, antigo priorado, que contaba cunha importante adega. Resulta interesante a presenza dun vello escudo situado no portón da entrada decorado cun arco de medio punto figurando o citado escudo que contén as armas de San Rosendo; por baixo aparece a data do 1603

A construción presenta o tamaño dunha pequena ermida estando todo ela construída en pedra plana encintada

A pequena igrexa, baixo a advocación de Santo Estevo, sitúase no antigo lugar denominado “Locus Eclesiae”; tratase dunha modesta construción, datada do século XVIII, que pertenceu, no seu día, ó poderoso mosteiro de Celanova. No presente caso atopámonos ante unha edificación relixiosa que apenas conserva antigos restos da primitiva construción: visigóticos mesturados con algún que outro románico, actualmente case perdidos debido ás modificacións que sufriu ó longo da súa dilatada existencia. A construción presenta o tamaño dunha pequena ermida estando todo ela construída en pedra plana encintada.

Accédese o interior da mesma a traveso dunha portada rectangular clásica enmarcada entre pilastras cun pequeno oco para a iluminación do coro seguido dunha alta e desproporcionada espadana en relación ca fachada; componse esta de tres corpos, o da parte baixa aloxa sendas campás namentres co superior atópase baleiro, ambos los dous decóranse con con pináculos triangulares; o acceso ó campanario é a traveso dunha escaleira metálica exterior protexida por unha varanda. O interior do templo o forma unha soa nave rectangular cuberta cun teito de madeira e no exterior mediante unha cubrición a base de tellas curvas a dúas augas. O presbiterio carece de retábalo figurando na parede do mesmo unhas interesantes imaxes como a do titular da parroquia, santo Estevo, acompañado das tallas de santa Lucia, a Virxe do Rosario, ademais dunha pequena pero interesantísima talla, en madeira, de san Bieito, barroca, necesitada con urxencia de limpeza e restauración tal e como o desexa o asistente parroquial mailos propios veciños por tratarse dunha talla de gran devoción popular ó que se suma o seu indubidable valor artístico.