Cro! Cro! O sapo chorou!

Algúns “neoideólogos” das redes sociais denuncian o pacto do PP con Vox pra gobernar en Castilla y León. Sabían perfectamente que iso ía pasar, porén aínda así denúnciano e vociferan contra Vox. Fan ben, todos sabemos por que. De paso retratan ao PP.

Porén o mal de todo iso vén de lonxe, viaxou na coroa dos Borbóns e acabou co Emérito nun país tan antidemocrático como rico en petrodólares, ou sexa, un país que tén a bendición de EEUU.

Sobran os abraios literarios nos medios de comunicación. Son mágoas secas nunha crónica dunha Transición fallida, se falamos de democracia, por moito que digan o contrario (unha mentira dita 100 veces segue sendo unha mentira) e lle queiran pór unha alfombra á volta dun corrupto que foi rei, dun país chamado ... Kafiristán? Non, porén hai similitudes.

Eses mesmos “neoideólogos” cargan as tintas contra a OTAN (con razón) e case xustifican a guerra de Putin como último recurso que este ditador tivo pra pór coto ao avance da línia virtual que divide a Europa do Leste con Asia, culpando maiormente á diplomacia de EEUU o feito de non haber escoitado e aceptado parte das esixencias de Putin nun novo equilibrio post “guerra fría”.

Porén Putin tén a maior responsabilidade de todo o que pasa e poida pasar en Ukraína nesta guerra anunciada coa boca pequena, que pode desembocar noutra guerra mundial se a UE non di “esta boca é miña”. A UE non debería ser un convidado de pedra neste enésimo conflito da OTAN versus Rusia (dende a URSS ata hoxe), porén é. Como tamén son as verbas dun Borrell que ve unha bombilla acesa, porén non ve o ocaso dun imperio nin o amencer doutro.

EEUU sabía que Putin, despois dos Xogos Olímpicos de China ía invadir Ukraína. Que fixo? Agardar. Agora que? Agora xoga á facer amizades peligrosas, cousa que sempre fixo, e poucas veces lle saiu ben.

“Ai! -dixo-, que triste!/ que triste eu estou!/ E o sapo, que oía,/ Repuxo ‘cro!, cro!”