La Región
JARDÍN ABIERTO
Simbología de la flor de amarilis en Navidad
O poeta de provincias -tal nome lle puxeron as elites literarias españolas- reivindica este título ben orgulloso, malia o recoñecemento da crítica sisuda e dun público tanto tempo distraído pola publicidade que todo o confunde. Moitos anos pasaron xa dende o primeiro libro de poemas ?'Sublevación inmóvil' (1953-1959)- publicado en 1960 e premiado co Adonais de poesía. No entanto, a pesar dos pesares, o príncipe negro ? como di Ferrín- rise da propia estampa, alleo á rexouba literaria e o lene esmorecer dese fatal murmurio que, moi pouco a pouco e polo baixo, decide que cómpre santificar.
A día de hoxe, sábese que Gamoneda é un mestre, un artista do frío que pode describir a mentira e remexelo todo dentro de nós. Faino cunha contundencia suave e sabe agarrotar. Despréndese de calquera finximento. Isto é conciencia da militancia poética, feito estético que escolle voces determinadas cunha actitude política moi precisa: a boa disposición para unha soidade habitábel que permita pór o ollo alí onde o poeta o quixer e traernos algo desa efémera impresión de verdade por el percibida.
Así que Gamoneda relata esencias, transcribe as fendas da violenta existencia neste mundo de barbarie capitalista. Faino así, por exemplo: 'Vi la serenidad en los ojos de las reses destinadas a los cuchillos/ industriales y los caballos inmóviles en la tristeza;/ después, la cal, su luz en los ancianos, y grandes grietas habitadas por lamentos'. E desborda. É esa capacidade de provocar estrañamento coas palabras a que atrae, é a sutileza do coitelo, o xeito de atordarnos coa súa pobreza espida, case invisíbel. O retrato da brétema. O alento das fábricas, a presencia constante 'de sombras en la nieve'. E ardemos con el de frío e angustia. Son cousas de Gamoneda, cuxas únicas paixóns, ademais da poesía, parecen ser a pobreza e a chuvia. Daquela, que mellor lugar para darlle o noso recoñecemento que a Galiza, sitio de chuvieiras e, tristemente, tamén de pobreza política.
Aquí, neste lado do mundo, vai moito frío, tanto ou máis que no fermoso libro dese gran poeta de provincias, o príncipe negro.
Contenido patrocinado
También te puede interesar
La Región
JARDÍN ABIERTO
Simbología de la flor de amarilis en Navidad
Jaime Noguerol
EL ÁNGULO INVERSO
La mirada sabia del barman
Miguel Anxo Bastos
Extremadura: la clave está a la izquierda
Sergio Otamendi
CRÓNICA INTERNACIONAL
Dos éxitos o dos fracasos
Lo último
TEMPERATURAS MÍNIMAS
Galería | El primer día del invierno cubre de nieve y hielo la provincia de Ourense