Arturo Maneiro
PUNTADAS CON HILO
El Prestige del Gobierno sanchista
Eu queríame casare, miña nai non teño roupa. Casa, miña filla, casa, que unha perna tapa a outraaaa...!'; así venía ayer Milincho a media mañana por la Plaza Mayor, pasando lista al cancionero popular, a grito pelado, que no se sabía si eran sus berros o sus vaivenes por los soportales lo que más llamaba la atención de los transeúntes que, a esa concurrida hora, se acercaban al consistorio a realizar sus gestiones administrativas. Y fue avistar a su amigo Ezequiel, que con esas intenciones se adentraba en la plaza, y salir disparado hacia él con la sonrisa llena, los brazos en alto y el andar de locura incontenida, como si no lo hubiese visto en mil años. Y Ezequiel, que después de tantos años de amistad todo le aguantaba y lo quería como era, no pudo más que soportar paciente la llegada de su amigo:
'Zequiel, cajo no demo, ¡cómo te botaba de menos! Oíches, hai que ver como son as cousas deste mundo, manda carallo na Habana. Ai, que alegría levo! Oíches, Zequiel, non estás de acordo conmigo? Ai la le loooo...' Ezequiel lo miraba sin entender nada. Borracho como una cuba, su amigo se le abrazaba y besuqueaba, y a duras penas pudo zafarse de él para tratar de calmar aquella euforia y no dar con sus huesos contra el escaparate. 'Pero qué carallo che pasa Milincho, papán! Quita, home! Xa volves ás andadas. Ai que ver cómo vas. Borracho, máis que borracho!' 'Que non, home, que non te enteras -respondió Milincho -, que o que fago é coidar da miña saúde; e isto o teño que repetir polo menos dúas veces á semana. E ademais témolo que facer xuntiños, ti e mais eu, Zequiel. Verás que risas botamos!'. 'Xuntos, dís, mona do carallo? Pero qué che pasa, home, de qué demos de terapia falas, cacholán dos collós?' Milincho hace verdaderos esfuerzos por mantenerse erguido y tratar de dar apariencia de seriedad a la explicación que intenta ofrecer a su amigo: 'A ver, home, escoita, que non escoitas nunca o que che digo: resulta que lin o outro día que un experto de Oxford recomendaba aos homes saír dúas veces por semana cos seus amigos, nada de mulleres, a tomar uns viños, e que así seriamos máis felices. E se o din en Oxford haberá que facerlles caso, digo eu, non é así, Zequiel? Volando voooyyy. Volando veño, volando voooyyyy!!!'. Ezequiel ya ve por dónde va: 'Xa, algo escoitei sobre iso. Pero dime unha cousa: o estudo ese falaba de andar borracho como unha cuba a media mañá en metade da praza mayor, que non sabes xa como volver á casa?'. 'Ay, Zequiel, - Milincho se le abrazaba y llenaba de achuchones - non sabes o feliz que me sinto nestes momentos. Non sei, séntome como máis novo, e con máis ganas de facer cousas. Ou é que os homes non podemos ter un pouco de tempo para nós, para falar das nosas cousas, aínda que só sexa dúas veces por semana? Se ata o din en Oxford! Por algo será'. Ezequiel se queda un momento pensativo, asimilando la explicación, y prosigue: 'Home, Milincho, non che vou negar que non estaría mal eso de quedar de vez en cando para tomar uns viños ou unhas cañas... Carallo, eso estaría moi ben! Tes razón, Milincho, mañá mesmo.... Ordiá!' - dice de repente Ezequiel. '¿Qué pasa ahora?'. 'Por aí vén a túa muller Maruxa, e parece que vén de mal humor'. 'Rediós, vámonos de aquí agora mesmo, vaime matar'. 'Pero ti non lle falaches da terapia de Oxford, paspán?'. 'Pero que dis, Zequiel, ela non entende do inglés, e díxenlle que ía comprar o leite, e diso xa pasaron tres horas'. 'Ay Milincho -le iba diciendo Ezequiel mientras ambos corrían a esconderse tas la columna de un soportal-, paréceme a min que esa terapia che vai durar ben pouco. Pero cala, que aí vén. Hala, xa te viu! Adeus amigo, boa sorte. Non sei cando nos veremos. Ordiá, con qué cara vén!'
Contenido patrocinado
También te puede interesar
Arturo Maneiro
PUNTADAS CON HILO
El Prestige del Gobierno sanchista
José María Eguileta Franco
DIARIOS DO PASADO
Que nos fixo humanos?
Itxu Díaz
CRÓNICAS DE OTOÑO
Nada más navideño que una nueva ilusión
Gonzalo Iglesias Sueiro
Verdad o ficción
Lo último
SE SOLIDARIZAN DESDE TODO EL PAÍS
Luis Rivera, presidente del Centro Comercial Aberto Ourense Centro: “No podemos perder más músculo comercial”
Garantiza un mayor alivio fiscal
Alfonso Rueda promete “cooperación y estabilidad” a los empresarios de Ourense
HUELGA SANITARIA
Batas en la puerta del CHUO
ANIVERSARIO
A palabra de Marcos Valcárcel segue viva