Pregunto: a quen lle importa a experiencia? Na intrusión incesante de tendencias, xa é posible detectar no panorama a que advirte nos expertos a persoas que se volveron as menos indicadas para pronunciarse sobre a disciplina que dominan. Un experto na materia, baixo o novo prisma, é un individuo que sabe demasiado, e consecuentemente nada novo engade ao debate. Pareceralle estraño, pero xa se afará. O horizonte xirou. Por fin a incompetencia é un proveito. No momento que as ideas e o coñecemento ameazaban a inquebrantabilidade de certos poderes, eses poderes reaccionaron promovendo o desprestixio da lucidez e a aptitude. Nin unha cousa nin a outra, de socato, merecían tanta admiración. Que clase de individuo soporífero e indixesto se pode hoxe interesar na opinión dun experto, que non sexa outro experto, e polo tanto, á súa vez, un pallaso? Este é o concepto xeral. Trátase, nesta tendencia, de desconfiar da xente que sabe do que fala, por non ter moito máis que aportar que certa intelixencia, nocións, entendemento. Que é isto a carón dun audaz e indomable inútil? Simple lixo. Unha opinión técnica, científica, culta, apenas facilitará orde e coherencia á estrutura do coñecemento, que na nova tendencia resulta interesante na medida que pode caer estrepitosamente para edificarse de novo, a partir do cero absoluto. A Historia xa tivo coñecemento dabondo. Chegou a hora da alternativa. No paradigma do que lles falo, coñecer é máis unha aventura, como xogar a pita cega, que un almacenaxe do tipo Enciclopedia Británica. Importa volver a empezar, caer, erguese, caer, estar comezando todos os días, de xeito que a mente permaneza baleira e por tanto liberada, receptiva, estrañada. A tendencia leva implícitos cambios revolucionarios na idea de saber. Xa vostede detectaría que saber, neste escenario que comentamos, pasa precisamente por ignorar. O mundo reclama ideas innovadoras, impactantes, cuxo baleiro ao explotar posúa efectos cegadores. Pregunto: como imos innovar dende o coñecemento, do que invariablemente só podemos agardar o mellor? A invariabilidade é a peor inimiga. Non sei de nada máis previsible que a erudición, capaz só de provocar máis erudición. O mundo agarda outra cousa, quizais esta nada hipermoderna.
