Viana pode presumir do 'Instituto Carlos Casares'. O nome xa dí moito. Nós, como antigos alumnos do Colexio Libre Adoptado Santo Tomás, tivemos a sorte de ter a Carlos de profesor. Quixeramos que estivese máis anos. Gran formador, insinante formidable, sinxelo, próximo ós seus discípulos. Aparte da súa asignatura, a que estudiabamos con interés, curiosidade e agrado. Dialogante e disposto a solucionar calquera tipo de problema que xurdise.
Carlos, bó profesor, e máis que nada, estupenda persoa. Amante de Viana, das súas xentes, das súas paisaxes, soñador, escritor variado, prosa, poemas, teatro. Carlos, ollando e contemplando as terras vianesas desde a torre da homenaxe. Carlos, mirando pra os encoros. Carlos, sempre cos teus rapaces , noble, verídico, pero a envexa é capaz de culpar de feitos, calquera cousa lles sirve ós malos políticos. Son capaces de todo (ata de cambiar o 'posto' ganado a pulso e con coñecementos por a 'recomendación' de un guardia civil. Caras, deshonestos e ineptos, todos istes xa terán o seu merecido). Pero a verdade reloce, e Carlos foise de aquí para institutos máis importantes, pero sempre quedou nesta bisbarra o seu espíritu, as súas ensinanzas, a súa imaxe imborrable. Cada día tes a homenaxe merecida dos que temos memoria. E porque o mereciches, aquí temos un I.E.S. 'Carlos Casares'.
Coa mirada clara, perdida na lontananza, nosa lembranza agradecida para tí, e tamén ¿cómo non? a doña Delia, directora daquel Santo Tomás ¡inmellorable! qué clases de Matemáticas; para o seu home, tamén gran profesor, estupendo músico. ¡qué coro! o de aquel Colibad. premios nacionais. inda temos presente a actuación en Ávila, xuntanza de corales de toda España, quedando campeóns. Por moitas cidades cantando misas e cánticos populares por os pobiños do Concello.
E recordo para Manu, compañeiro noso e que feneceu en Canarias, sendo doctor en Mediciña. Don Manuel Ramos Castromil -profesor, escritor, músico-; Manu, seu fillo, e Carlos, descansade no Paraíso. Para dona Delia Pintos Viéitez e Delita Ramos Pintos, bós recordos e afecto.
Carlos Casares Mouriño, nosa homenaxe cada día con agarimo. Non nos esquecemos os IES esquecidos. Entre elas, ademáis dun encoro, unha praza, unha torre e unha paisaxe, queda tamén a imaxe viva das persoas. Porque en Viana quedáronlle a ún non poucos amigos.
Coa mirada clara, perdida na lontananza, nosa lembranza agradecida para tí, e tamén ¿cómo non? a doña Delia, directora daquel Santo Tomás ¡inmellorable! qué clases de Matemáticas; para o seu home, tamén gran profesor, estupendo músico. ¡qué coro! o de aquel Colibad. premios nacionais. inda temos presente a actuación en Ávila, xuntanza de corales de toda España, quedando campeóns. Por moitas cidades cantando misas e cánticos populares por os pobiños do Concello.
E recordo para Manu, compañeiro noso e que feneceu en Canarias, sendo doctor en Mediciña. Don Manuel Ramos Castromil -profesor, escritor, músico-; Manu, seu fillo, e Carlos, descansade no Paraíso. Para dona Delia Pintos Viéitez e Delita Ramos Pintos, bós recordos e afecto.
Carlos Casares Mouriño, nosa homenaxe cada día con agarimo. Non nos esquecemos os IES esquecidos. Entre elas, ademáis dun encoro, unha praza, unha torre e unha paisaxe, queda tamén a imaxe viva das persoas. Porque en Viana quedáronlle a ún non poucos amigos.
