Brillante xogo de espellos é o que nos formula Ingrid Bergman en “O rostro” (1958), una película na que o autor sueco volve reflexionar sobre temas habituais na súa obra, como a verdade, a morte, as máscaras sociais ou a relación entre sexos.
Mediados do século XIX. Un misterioso mago (Max Von Sydow) viaxa coa...
Pois si. Pois xa estou aquí. Cheguei de ver o partido e non me quedei por aí. Hai xente que se queda por aí. Eu, despois de dúas horas e media, volvín. Que pintaba por aí! Na casa fago cousas. Quizais cousas sen importancia, pero sempre fago algo. É dicir, escribir, ler e ver películas. Coidadiño é, non é moco de...
Un home chorará por unha ilusión que acouga entre nubes de algodón e refachos de esperanza. Non lle terá medo ó que dirán. E deixará escapar bágoas de orballo por un futuro que aínda non coñece pero que pensa que estará detrás do palleiro de herba seca; aquel no que puxo toda a súa paixón para que o vento non llo...
Collo o camiño que me leva ó mar. Quero ver o mar. O camiño é longo. Dun par de días. Pero é igual. Paso a paso, legua a legua, marco a marco irei avanzando. Sentarei nos valados dos camiños ás sombras dos castiñeiros. Ou dos carballos. Négome a sentar ante uns eucaliptos! Paso a paso atoparei labregos cos sachos ó...
As malas accións deberían ser penalizadas ou castigadas a conciencia. E despois intentar que non se volvan repetir. Pero vivimos nun país no que é moi complicado impartir xustiza E cando se imparte, moitas veces, é máis, a maioría das veces, faise mal. Non é de recibo que a unha persoa lle metan tres anos de...
Descubriuse un buraco negro a 55 millóns de anos luz da Terra. É dicir, á carreiriña dun can. Ou sexa, a un tiro de pedra. Agora porque xa non traballo a viña, que se o fixera, en catro ou cinco anos percorría eu esa distancia. E gustaríame, vaia se me gustaría! O de chegar ó buraco negro, non o de volver percorrer...
Os nenos. Os nenos son inocentes, son puros, son malos, son rabudos. Os nenos teñen todo bo, pero tamén son os que pagan o pato, os que cargan co pandote. O sorriso dun neno vale por todas as bágoas que deixaches escapar por algunha ou moitas das súas trasnadas. A ollada dun neno desármate de tal maneira que non...
Cambiou o tempo. Si. Vai frío. E vai frío porque baixaron as temperaturas. A ver, xa era hora. Demasiado verán para tan pouco inverno. Vangelis compúxolle o Movemento I para El Greco. Vangelis compuxo moito. E compuxo moi popularmente. Teño as orellas frías. Porque acabo de chegar de fóra e vai frío. Dixen que...
Ando na procura dun morto que se me perdeu cando estaba buscando os marcos dunha leira que non coñecía moi ben. O morto xa cheiraba. Debía estar morto xa desde o ano da polca. Estaba nunha cuneta. Non sei que me daba deixalo alí. Xa bastantes quedaron sen que se puideran recoller, ou recoñecer, moitas veces nin se...
A escritora Ruth Prawer Jhabvala alcanzou o cume da súa fama a unha idade abondo tardía, e ademais por un traballo que en certa ocasión seica desdeñou como hobby: a escritura cinematográfica. Os seus guións orixinais e as adaptacións de clásicos da literatura para o produtor Ismail Merchant e o director James Ivory...
Nubrado, pero coa temperatura apta como para andar en camisa. Non obstante, saín coa cazadora. Porque fun ler pola beira do Barbañica e tiven medo que, nas sombras, a camisa non fose suficiente. O que si aconteceu realmente e que o po dos piñeiros púxoma perdida. A cazadora, se entende. Eu non sei se ás veces me...
Pódese dicir moi perfectamente que a mediados do século pasado os que podían ser catalogados coma personaxes importantes e impoñentes nas vilas eran os alcaldes, curas, médicos, mestres, practicantes e calquera que tivera algo de poder económico. Non obstante, na vila de Baños de Molgas houbo un auténtico e xenuíno...
O filme “O último golpe” (2004) é a ópera prima do guionista das coñecidas películas “Atrápame se podes” (2002) e “A terminal” (2004), ambas as dúas dirixidas por Steven Spielberg. Imaxino que ante estes dous éxitos pensaría que se probaba el a dirixir ó mellor acadaba o mesmo éxito destas. Así é que Jeff Nathanson...
Case se pode dicir que todos os días (polo menos os laborais) teño que percorrer o traxecto da N-525 que vai desde o cruce con Marcelo Macías ata o Polígono de San Cibrao, uns nove quilómetros ou dez, tanto de ida como de volta. Pois ben, desde hai un tempo para acá, uns meses, cada vez que paso por ese traxecto,...
Estaban todos tumbados sobre un penedo do alto da Chaira. Uns miraban para Barricobos e dous ou tres con dirección ós Poulos, aínda que os amieiros da Porfía non deixaban ver gran cousa; tan só quedaba a intuición. Todos estaban esperando o Rañoso. Facía unha hora que se soubera que fuxira do cárcere de Pereiro,...
Mentres os políticos andan xa a toda mecha para acadar votos para o 28 de abril, un servidor andou a coller experiencia para marchar definitivamente para O Canadá. E creo que a collín. Creo sinceramente que xa podo ir de leñador para o país americano. Xa me considero un profesional da machada. Por algo experimentei...
Hoxe, por calquera concello que pases, están en pé de guerra. Digo de obras, de rúas levantadas, de limpezas xeneralizadas, de obradoiros a darlle cun sacho, de cuadrillas dálle que dálle (é dicir, danlle dous e miran cinco ou máis). Ó final va sei verdade iso que xa empeza a ser unha ladaíña... que debería haber...
Xa hai moitos anos, moito tempo que facer os camiños de Santiago está de moda. Non sei como serían polo ano 1926. Creo que serían máis ben por cumprir promesas. Máis ou menos como aconteceu coas novenas en honor á Virxe de Os Milagres. Agora, tanto o xacobeo como as novenas penso que se realizan máis ben por aquilo...
Se digo John Milius a maioría da xente pensará tan só en “Conan, o bárbaro” (como director) ou como moito en “Apocalypse Now” (como guionista). Fóra diso, John Milius creo que é un completo descoñecido. E non debería. Porque John Milius foi un xigante cinematográfico. Un tipo de dereitas, amante das armas e...
Quere chover sobre a conciencia dunha folla seca, pero é o sol o que asoma por entre unhas enxivas vermellas. Cantas veces desexamos o que non podemos ter! Canto silencio hai nun pensamento que vai e vén polos carrís, polas relleiras dunha memoria chea de retranca ou de desolación. Sempre temos un lado escuro no...
