Comentaba a semana pasada ó falar dese mito ibérico chamado Sara Montiel que o seu traballo na película “O último cuplé” (1957) merecía unha columna cinematográfica á parte. Porque a Saritísima realizou ese filme máis por amizade e gratitude que por diñeiro. Aproveitando unha viaxe a España por vacacións e antes de...
Nunca pensei que fose eu o receptor do asubío que alguén me lanzou á media tarde desde o Outeiro Barbeiro. Eu ben oín un son agudo e non moi longo, pero pensei que chamaban por algún can. Volveron asubiar e apreciei ó momento que era unha chamada para un ser humano. Tiña que ser para min porque era o único que...
Hai tres substantivos que, en Galicia, van moito máis alá do significado que poidan reflectir os dicionarios castelán e galego. No xénero humano temos á muller, no reino animal está a vaca e no mundo vexetal aparece o toxo. A muller xa sabemos que é a alma de calquera galego. A vaca que foi e é a subsistencia da...
Fun rápido coma un alustre. Non hai nin dez minutos que estaba no lugar no que estou, e xa volvo estar, claro. Eu son moi rápido. Sempre fun moi rápido. Se vou devagariño ou amodiño (que máis ou menos é o mesmo) e quero chegar axiña, bótome a correr. Non queda outra. E se vexo que aínda me custa máis o chegar, corro...
Chegados a este momento de lectura do luns, 9 de setembro, podo comunicar e comunícoche, lector, que entrou o inverno. E non polo tempo climatolóxico en si, senón porque remataron as Novenas de Os Milagres. E cando rematan estas, chegou o inverno. Polo menos para a contorna de Baños de Molgas e concellos...
Chegados a este momento de lectura do luns, 9 de setembro, podo comunicar e comunícoche, lector, que entrou o inverno. E non polo tempo climatolóxico en si, senón porque remataron as Novenas de Os Milagres. E cando rematan estas, chegou o inverno. Polo menos para a contorna de Baños de Molgas e concellos...
Poida que non fose a máis fermosa ou a máis fascinante, pero Sara Montiel aportoulle ó cine español dos anos sesenta unha sensualidade descoñecida nas pantallas do noso país. E non tardou en converterse no gran mito ibérico do cine e do cuplé.
Pero os seus comenzos non foron nada fáciles. Porque nacera (co nome...
O ser humano ás veces non regula ben. Hai seres humanos que non regulan ben nunca. O concello de Ávila, rexido por seres humanos, ofreceu unha misa para que chovese. Espero, confío e desexo que lle rezaran ás nubes, que son as que realmente levan a auga. Que a estas alturas sigamos pedindo “milagres”, desas...
No momento en que estás a ler este Recuncho levamos xa tres días de novenas no santuario da Nosa Señora dos Milagres, no concello de Baños de Molgas. Eu aínda non fun nada. Pero non necesito ir para saber o que representan para min e o que representan para a contorna. As novenas na honra á Santiña do Medo son o...
Coches que dan voltas na rotonda. Mozas que pasan barullando. Cadeiras de nenos que circulan pola beirarrúa. Tempo que está. Tempo que foi. Tempo que virá. Son as sete e cuarto da tarde. Corre un pouco de aire. Nubes brancas no ceo. Ruído dunha moto á que lle xeme o tubo de escape. Cousas sobre a mesa. Mesa na...
A celebración dunha voda da alta sociedade deulle a George Cukor a posibilidade de despregar o seu talento para o ritmo cinematográfico no filme “Historias de Filadelfia” (1940). Unha comedia na que nada sobra e nada falta e na que todo dura o que debe durar. Cukor enarbora a transparencia narrativa e aguza a súa...
Ríome eu da treboada que quere caer sobre a aldea na que vivo desde hai media década, ano arriba ano abaixo. A min a chuvia tenme medo. Por iso eu avanzo e ela ou torce para un lado (dá igual o esquerdo coma o dereito) ou queda atrás. Tenme medo. Ás veces ben vexo que descarga onde menos fai falta, pero eu aí xa non...
Apreocupación quere arrabuñarme os fiordes do pensamento. Dun tempo para acá noto como a xenreira se quere instalar na meniña do ollo dereito e o amor na meniña do ollo esquerdo. Axiña pensei que tal asalto moi ben se podía dar a causa das miñas ideas políticas. Pero resulta que cando lle peta, a meniña do ollo...
Remataron as vacacións políticas e volve o barullo da investidura. Unha barafunda tal que empeza o asunto a ser un pouco esperpéntico. É máis, ó final vai ser que si, que haberá novas eleccións, que teremos que votar de novo; co risco, por suposto, da abstención: porque a xente, penso, que empeza a cansar de tanta...
Quere caer o universo sobre min. Pero son máis forte que o buraco negro que apareceu na galaxia máis afastada do tempo. Porque o tempo, tanto alá como acá, é infinito, é eterno. Son máis forte que unha estrela da fartura ou que unha estrela fugaz.
A estrela fugaz pasa nun lóstrego, que para iso é fugaz. Eu duro...
Antes que cineasta, o cubano Alfredo Guevara foi un militante da revolución de Fidel Castro, ó que lle foi leal ata a fin dos seus días pese ás críticas que fixo en diversos momentos desde dentro do sistema, en público e en privado, e a súa posición a favor da apertura e as reformas, cando aínda estas palabras na...
Estou algo cansado. A praia cansa bastante. Aínda que, mellor dito, o que esgota é o sol. Por iso eu nunca fun moito de praias. Eu son máis de montaña, máis rural. Certo que, de cando en vez, ir un chisco á praia non está mal. Perdón, quizais debería dicir: o mar. Isto si, isto xa é outra historia, outro cantar....
Vindo de camiño para o lugar no que estou déuseme por determe sobre unha baldosa concreta para contarlle os cadriños do seu debuxo. Tiña exactamente 64. Nin 63 nin 65; xustos 64. Déuseme por aí. Ás veces fago cousas sen sentido (si, ás veces perdo o xuízo). Outras, e aínda que as faga con sentimento, con...
Nove e media da noite. Noite fresca. Escoitando a Chet Baker e Stan Getz. O caso é escoitar algo. E se é a estes dous monstros do jazz, para que dicir máis. O que pasa é que o tema xa rematou. Agora tócalle a Palito Ortega con “Te vas a enamorar”. Ufff, vaia cambio. Como o da noite ó día. É igual. Hai que escoitar...
Estes americanos... Gregory Peck quería comprar Alasca na película “O mundo nas súas mans” (1952), que desenvolvía a súa acción no 1850. Agora é Donald Trump o que quere mercar Grenlandia. Estes americanos... Pois ben, conseguírono e poida que o consigan. No caso de Alasca lográrono, pois dezaseis anos máis tarde...
