Avida ten sido pródiga comigo e coñecín algúns homes de Estado. A algúns trateinos moito, ou bastante, a outros brevemente e con pouca intensidade; por exemplo a Raúl Alfonsín, o presidente arxentino que lle devolveu a dignidade ó seu país, trateino pouco, a penas nada, comendo con el na súa residencia oficial de...
Tornemos o rego cara a Montaigne, fagámolo de novo. Se alfaguara, a maiores de ser o nome que Camilo José Cela lle dou á editorial que, dende a súa fundación por el, tantas propiedades leva disfrutado, é certamente unha palabra árabe que significa a fonte que mana e corre, se iso é certo, Montaigne é precisamente...
Os mércores poesía. Ou poetas, que ven sendo o mesmo. Cadrou así. Dun xeito ou doutro van xa algúns deles citados a golpe deste día da semana no que antano, cando os coches non os facían os robots, se afirmaba que se fabricaban os automóbiles máis defectuosos. Mediada a semana a xente perde xa de todo o descanso...
Montaigne fala do "pedantismo" no capítulo XXV do seu monumental libro de "Ensaios". Confeso que son lector, bastante asiduo, de Michel de Eyquem, fillo de Pierre, preboste de Burdeos, e máis de Antonia Lópes, herdeira de ricos xudeus españois que, como os de Spinoza, moito me gustaría a min que pasaran antes por...
Cando eu era un neno, unha pelota de goma era un luxo. Un luxo breve, pero un luxo. O máis normal era que axiña a furara un punteirazo (lume de biqueira, diciamoslle) ou que, dun changüi, fora parar a unha das acacias espiñentas da alameda do Cruceiro e acabara tamén furada; menos, pero furada.
Xogabamos ó...
Ando a ler, millor dito, xa case que o lin enteiro, o libro de Paco López-Barxas editado pola Deputación de Ourense e máis Auga Editora. O seu título é "Ben-Cho-Shey inédito"· Nuns días presentarémolo no Liceo por iso non sei se adiantar moito a cerca del e máis do autor porque, se non, a ver que digo chegado o...
Agora e lamentablemente xa a penas se escriben cartas, o que equivale a dicir que o xénero epistolar está morto; non se sabe se de morte matada ou de morte morrida. O caso é que tal xénero pasou a mellor vida. Agora escribimos tweets, e, ó lelos tragámonolos coma se fosen píldoras anticonceptivas do pensamento...
Pau se rezas, pau se non rezas. Outros prefiren dicir que pan se rezas, pan se non rezas, confiando en que a divina misericordia nos ha enviar un maná escaso, pero abondo, nos anos das vacas fracas. E un copioso maná nos anos de fartura. Xusto ó revés do necesario e indicado, mesmo do conveniente, porque o divino...
Xa hai días que o dixo, pero a súa afirmación sigue vixente. Houbo un tempo no que moitos inxenuos pensamos que xa non sería posible poder afirmar cousa tal como a que dixo Amenábar, Alexandre Amenábar o director de cine; pero, tal e como o diría un parente meu, é evidente, de toda evidencia, que "a Transición...
Antes, hai anos, recorría eu a miúdo á lectura dos textos de Miguel Torga, o gran escritor portugués cheo de desesperanza. Onde máis repousaba eu a miña propia, a miña propia desesperanza, era na lectura dos seus "Diarios". Consérvoos todos. Hoxe volvín acordarme deles e de novo me apliquei en lelos. Fíxeno a modo,...
Veño dun tempo moi antigo. Non é mérito ningún. Pásanos a todos os da miña idade. Ou ós máis de nós. O tempo do que vimos foi aquel no que a lectura da Biblia tiña que ser levada a cabo baixo a dirección espiritual dun sacerdote, non doutro xeito ningún. Tempos aqueles! Tamén era indicado consultar o "Índice" por...
Nestes días de forzado descanso os amigos estanme agasallando con libros. Trátase do millor regalo que se lle pode facer a un escritor, ou tal eu penso. O problema empeza ser, en realidade hai xa tempo que o é, onde puñetas poñelos unha vez lidos. Confeso que antes sabía en que lugar estaba cada un deles, ou cando...
OP. Boadella, que adoita predicar dende púlpitos elevados, e cuxos sermóns adoitan facerme rir tanto como as nocturnas homilías do seu colega o P. Buenafuente cando, dende o seu templo da “Quinta”, sección de adoración nocturna, se refire a nós en términos que ó parecer pretenden resultar graciosos, o P....
Hai moitos anos, xa moitos, que un poeta algo noctivago e un chisco cabareteiro, non é que me reprochara nada pero o feito foi que me dixo que, sendo el de obra de dez anos máis ca min, como era posible eu tivera catro libros editados mentres ca il tiña tan só un. Respondinlle preguntándolle cántos levaba el...
Hai algúns días, non moitos, algúns de vostedes aínda o han recordar, falei eiquí de Jacques Le Goff. O mesmo non foi eiquí senón noutro sitio, pero se así for, saberán desculparmo. Cousas da idade provecta na que este individuo se nos aventura, poderán dicir.
Jacques Le Goff, recórdollo, foi un eminente...
Nunca antes escoitara eu falar de Géraldine Schwarz. Agora acabo de ler unha entrevista que lle fixo Marc Bassets. Geraldine é o que antes, dito coa millor intención, se chamaba un misto; é dicir un cruce de xílgaro e canario que canta, como o lector ben sabe ou debería saber,con moita sabedoría e tino. E tamén con...
O noso, amén doutras cousas, élles tamén un idioma peculiar. Tódolos idiomas o son; uns máis, outros menos; dun xeito uns e doutro xeito outros. Mesmo os hai que, ben mirado, semellan máis unha inflamación na gorxa ca outra peculiaridade ningunha.
O noso, hai nada, semellaba unha musica doce e melodiosa;...
Lecturas de entretempo. Antes, levábanse moito. Schopenhauer, por exemplo, non o era en absoluto. Líase sempre no inverno, tan serio e reconcentrado que era el, tan circunspecto e cáustico. Hoxe non creo que, agás tres ou catro vellos retrógrados coma min, o lean máis alá dun breve momento no que busquen regocixo,...
Nestas vésperas do outono, que viñeron soleados e fermosos coma poucas veces o fan, estou vendo a non pouca da xente que máis fondamente quero. Polas tardiñas, alá case chegada a máis serodia hora do serán, xusto antes de se deitar o sol, convídoos –ós que comigo estean- a se asomar ó exterior e contemplar una...
Os meus compañeiros do Instituto do Posío sen dúbida que han recordar ó Padre Legísima. Deunos relixión en cuarto de Bacharelato. A min suspendeume. Antes do exame libraramos unha pelexa de tizas e a mín déranme cunha nun ollo de xeito que, este, non parou de chorar durante todo o exame, impedíndome copiar a xeito,...
